Każda przyszła mama marzy o zdrowym dziecku, a jednocześnie nie jest zachwycona częstymi wizytami w przychodniach przedporodowych i podejmowaniem wszelkiego rodzaju testów. Ale wszystkie te badania są po prostu konieczne, aby chronić nienarodzone dziecko przed podstępem infekcji wewnątrzmacicznej. Aby nie mówić o jego straszliwych konsekwencjach, lepiej zrobić wszystko, aby temu zapobiec.
Infekcja domaciczna (IUI) odnosi się do procesów zakaźnych lub chorób płodu i noworodka, których przyczyną są bakterie (paciorkowce, chlamydie, E. coli itp.), Wirusy (różyczka, opryszczka, grypa, zapalenie wątroby typu B, cytomegalia itp.), Grzyby rodzaj Candida, pierwotniaki (Toxoplasma). Najniebezpieczniejsze dla dziecka są te, z których matka spotkała się po raz pierwszy w czasie ciąży, to znaczy, jeśli już ma odporność na różyczkę, w tym po szczepieniu, ta infekcja nie wpłynie na płód.
Infekcja płodu płodu może nastąpić przed rozpoczęciem porodu przez łożysko (krwiotwórcze, przez krew) lub rzadziej przez płyn owodniowy, którego zakażenie może powodować zakażenia pochwy, jajowodów lub błon. W tym przypadku mówimy o zakażeniu płodu przez płód. A jeśli zostanie zainfekowany podczas przechodzenia przez zakażony kanał rodny - o intranatale.
Objawy infekcji wpływające na płód zależą od czasu trwania ciąży, w której wystąpiła infekcja i sposobów zakażenia:
Badania wykazują, że wpływ zakażenia wewnątrzmacicznego u noworodków, które często rodzą się w wieku 36-38 tygodni, to niedotlenienie, niedożywienie, niewydolność oddechowa, obrzęk. Co więcej, większość noworodków z łagodnymi oznakami choroby jest problemem w ich diagnozie.
Po kilku miesiącach dzieci z IUI mogą doświadczać zapalenia płuc, zapalenia spojówek, infekcji dróg moczowych, zapalenia mózgu, zapalenia opon mózgowych, zapalenia wątroby. Choroby nerek, wątroby i narządów oddechowych u takich dzieci w pierwszym roku życia można leczyć. Ale już w wieku 2 lat zaczynają się opóźniać rozwój intelektualny, motoryczny i mowy. Cierpią na zaburzenia emocjonalne i behawioralne, dysfunkcję mózgu, która wyraża się w nadmiernej aktywności, zaburzeniach mowy, mimowolnym itp. Adaptacja tych dzieci w grupach jest trudna.
Z powodu patologii wzroku, słuchu, zaburzeń motorycznych i psychicznych, epilepsji stają się niepełnosprawne, a opóźnienia rozwojowe uniemożliwiają zdobycie wykształcenia. Problem ten rozwiązano jedynie w przypadku wykrycia i korekty w czasie odchyleń w rozwoju dzieci, które przeszły zakażenie wewnątrzmaciczne.