Kiedy organizm zwiększa ilość wapnia we krwi z powodu zwiększonej produkcji parathormonu i zachodzą zmiany w kościach i nerkach, wówczas rozpoznaje się nadczynność przytarczyc. Najczęściej kobiety w wieku 20-50 lat cierpią na tę chorobę, podczas gdy mężczyźni zwracają się do lekarza o pomoc, skarżąc się na objawy typowe dla nadczynności przytarczyc, w dwóch, a nawet trzykrotnie mniej.
Objawy choroby zależą od tego, które organy lub układy są najbardziej dotknięte. Ważne jest również rozróżnienie między objawami pierwotnej i wtórnej nadczynności przytarczyc.
Wczesne objawy chorobyBez względu na to, jaką postać nadczynności przytarczyc uderzyła w ciało (kość, nerki, umysłowo-neurologiczne lub żołądkowo-jelitowe), pierwsze objawy choroby są prawie zawsze takie same:
Jeśli masz przynajmniej niektóre z tych objawów, jest to poważny powód, aby skonsultować się z lekarzem w celu dokładnego zbadania.
W pierwotnej patologii gruczołu przytarczycznego rozwija się pierwotna nadczynność przytarczyc, która jest również nazywana syndromem zwiększonego wydzielania parathormonu. Ta postać choroby ma bardzo niejasny obraz kliniczny, który przejawia się w innych chorobach, które wskazują na wadliwe funkcjonowanie narządów dokrewnych. Wśród tych chorób są:
Rozpoznanie pierwotnej nadczynności przytarczyc wykonuje się za pomocą promieni rentgenowskich, które powinny identyfikować zmiany kostne. Ale wszystkie Oznaki te jedynie zdalnie przypominają objawy choroby, więc diagnoza jest potwierdzona dodatkowymi badaniami.
Wtórna nadczynność przytarczyc jest spowodowana nadczynnością kompensacyjną i hiperplazją przytarczycy. Głównymi przyczynami pojawienia się choroby są zaburzenia układu trawiennego i niewydolność nerek.
Głównym objawem wtórnej nadczynności przytarczyc jest przewlekła postać niewydolności nerek, której towarzyszy ból w kościach i osłabienie mięśni. Z tego powodu złamania i deformacja szkieletu, szczególnie w kręgosłupie.