Nadwzroczność niskiego stopnia
Hipermetropia, powszechnie znana jako nadwzroczność, jest chorobą związaną z zaburzeniami wzroku, w której obraz nie jest skupiony na siatkówce, ale za nią.
Istnieje opinia, że w stanie hipermetropii oka osoba dobrze widzi obiekty znajdujące się z dużej odległości, ale patrząc na przedmioty znajdujące się w pobliżu, ostrość wzroku jest zaburzona. W rzeczywistości nie jest to całkowicie prawda. Przy wysokim stopniu nadwzroczności z powodu nieprawidłowości załamania, czyli rozbieżności między gałką oczną a normą, osoba może równie źle widzieć zarówno obiekty znajdujące się w pobliżu, jak i na dużą odległość.
Zaburzenie, w którym klarowność widzenia jest zachowywana, gdy patrzy się na odległość, zwykle odnosi się do nadwzroczności związanej z wiekiem spowodowanej zaburzeniami akomodacji soczewki.
Również słaba dalekowzroczność jest normą u małych dzieci, a gdy powiększa gałkę oczną i przesuwa ostrość do siatkówki, znika.
Stopnie hipermetropii
We współczesnej okulistyce zwykle rozróżnia się trzy stopnie dalekowzroczności:
- Hipermetropia 1 (słaby) stopień. Upośledzenie wzroku mieści się w granicach +2 dioptrii. Pacjent może narzekać na zmęczenie oczu podczas pracy z przedmiotami blisko siebie, podczas czytania, ale nie rejestruje sam z siebie wzroku.
- Hipermetropia stopnia 2 (średniego). Odchylenie widzenia od normy wynosi od +2 do +5 dioptrii. Obiekty w pobliżu tracą jasność, ale widoczność odległych pozostaje dobra.
- Hipermetropia o 3 (silnym) stopniu. Odchylenie widzenia od normy wynosi ponad +5 dioptrii. Niewyraźnie postrzegane obiekty zlokalizowane w dowolnej odległości.
Według rodzaju manifestacji, hypermetropia może być:
- Wyraźna nadwzroczność wiąże się ze stałym napięciem mięśnia rzęskowego, które nie odpręża się nawet w spoczynku, przy braku obciążenia wzrokowego.
- Ukryta hiperopia - nie objawia się i występuje jedynie w przypadku paraliżu leków w miejscu zakwaterowania.
- Pełna hipermetropia - obserwowane objawy jednocześnie jednoznaczne i ukryte.
Łagodna hipermetropia - konsekwencje
Jak wspomniano powyżej, dalekowzroczność początkowego stopnia może być ukryta i nie objawia się w ogóle, i można podejrzewać tylko w badaniu lekarskim lub wraz z towarzyszącymi objawami, takimi jak szybkie zmęczenie oczu, bóle głowy z obciążeniem wzrokowym.
Jeśli nie zostanie wykryty niski stopień nadwzroczności i nie zostaną podjęte żadne środki, aby go skorygować, to z czasem ostrość wzroku zmniejsza się i z reguły tylko jedno oko, w przeciwieństwie do krótkowzroczności, gdzie występuje zmniejszone widzenie obu oczu.
Ponadto, ponieważ osoba o dalekowzroczności musi wytężać wzrok podczas pracy z przedmiotami z bliskiej odległości, rozwój zbieżnego akomodacji strabismus .
Problemy opisane powyżej są zwykle charakterystyczne dla wrodzonej dalekowzroczności lub dalekowzroczności, która pojawiła się w okresie dojrzewania.
Natomiast osoby w wieku powyżej 45 lat charakteryzują się rozwojem nadwzroczności 1 stopnia w obu oczach, związanej ze związanymi z wiekiem zmianami w mięśniach i tkankach. Długowieczność dalekowzroczności nie prowadzi do zeza.
Hipermetropia - leczenie
Leczenie hipermetropii o niskim stopniu złośliwości zwykle wymaga użycia punkty Do pracy z blisko umiejscowionymi przedmiotami, co pomaga uniknąć nadmiernego wysiłku oczu. Ponadto przebieg leczenia obejmuje przyjmowanie preparatów witaminowych, gimnastykę oczu i zabiegi fizjoterapii. Leczenie chirurgiczne na tym etapie choroby nie jest stosowane.