Pewien psycholog powiedział kiedyś: "Fakt, że między nogami leży podłoga, a między uszami jest płeć". W wieku dwóch lat, dzieci zaczynają uświadamiać sobie swoją tożsamość płciową, a w okresie dojrzewania szczyt powstawania tożsamości płciowej, dzięki której może powstać osoba ze zdrową lub nieświadomą samoświadomością.
Nie tylko być mężczyzną czy kobietą, chłopcem czy dziewczynką, ale także odpowiednio się zachowywać, ubierać, mieć pewne wartości, nawyki, maniery - wszystko to determinuje tożsamość płciową. A to z kolei powstaje na bazie edukacji, w procesie socjalizacji, komunikacji z otaczającym światem. Nie można powiedzieć, że tożsamość płciową można zobaczyć, dotknąć i tym podobne - to jest jak świadomość, myśli, jednym słowem, istnieje w każdym z nas.
Nie byłoby zbyteczne, aby wspomnieć, że najbliżsi krewni dziecka wpływają na prawidłowe kształtowanie tożsamości płciowej, a to przede wszystkim rodzice. Dziewczyny uczą się być kobiece na przykładzie własnej matki. Ponadto to rodzice, choć nieświadomie, uczą swoje dzieci związek między mężczyzną a kobietą na przykładzie ich własnego związku z małżonkiem, małżonkiem.
W każdym z nas przejawia się w pewnym stopniu zarówno męski, jak i żeński charakter. Na podstawie tej wiedzy rozróżnia się następujące rodzaje tożsamości płciowej:
Naruszenie tożsamości płciowej jest niczym innym dysforia płci. Przy takim zaburzeniu, biologicznie, mężczyzna lub kobieta mogą odczuwać płeć jako członek płci przeciwnej. Ważne jest, aby pamiętać, że takie osobowości psychicznie absolutnie zdrowy.
Dyskopatia płciowa może być konsekwencją zmian wewnątrzmacicznych, wpływu leczenia hormonalnego na bezpieczny przebieg ciąży.
Do tej pory jedyną opcją pomyślnego leczenia zaburzeń tożsamości płciowej jest operacja zmiany płci lub leki przeciwdepresyjne.