Często firmy nie potrafią zrozumieć przyczyn wysokiej rotacji pracowników - płace nie są niższe niż przeciętny poziom w regionie, pracownicy, którzy stanowią trzon firmy, są dobrymi specjalistami, z którymi łatwo się pracuje, ale wciąż odchodzi personel. O co chodzi? Często powodem jest nieefektywny system oceny pracy pracowników, istniejący w przedsiębiorstwie lub jego całkowita nieobecność. Przyjrzyjmy się głównym kryteriom i metodom używanym do określenia efektywności pracowników.


Kryteria oceny działalności kierownika i personelu

W celu uzyskania wiarygodnych informacji konieczne jest dokładne określenie wskaźników, według których oceniane będą wyniki pracy personelu, tj. Jasne kryteria oceny.

Wskaźniki te mogą charakteryzować momenty, które są takie same dla wszystkich pracowników organizacji i mogą być specyficzne dla konkretnego stanowiska. Logiczne jest, że kryteria oceny wyników menedżera powinny różnić się od wymagań zwykłego pracownika. Dlatego lista kryteriów nie może być uniwersalna i można wybrać tylko grupy wskaźników, które muszą być w pewnym stopniu obecne w systemie oceny personelu.

  1. Profesjonalny. Może to obejmować umiejętności zawodowe, doświadczenie, kwalifikacje pracownika.
  2. Biznes Są to takie cechy jak organizacja, odpowiedzialność, inicjatywa.
  3. Moralny i psychologiczny. Należą do nich uczciwość, samoocena, sprawiedliwość, stabilność psychiczna.
  4. Specyficzne. Do tej grupy należą wskaźniki charakteryzujące cechy jednostki, stan zdrowia, autorytet w zespole.

Metody oceny wydajności pracowników

Poniższe metody oceny są indywidualne:

  1. Kwestionariusze
  2. Szacunki dotyczące danego wyboru.
  3. Skale postaw behawioralnych.
  4. Opisowe metody oceny.
  5. Oszacowuje decydującą sytuację.
  6. metody oceny wydajności
  7. Skale obserwacji zachowania.

Metody oceny grupowej pozwalają na ocenę porównawczą pracowników.

  1. Porównanie w parach.
  2. Metoda klasyfikacji. Oceniający musi umieścić wszystkich pracowników od najlepszych do najgorszych według jednego kryterium.
  3. Współczynnik aktywności zawodowej (KTU) rozpowszechniany był w latach 80. ubiegłego wieku. Podstawowa wartość KTU to jedna.