Labilność emocjonalna - jest niestabilnością nastroju, jej ciągłymi zmianami pod wpływem najmniejszych, nieistotnych zdarzeń. Ten objaw objawia się koniecznie z problemami z naczyniami mózgu, a także z różnymi rodzajami astenicznych chorób.
Z reguły syndrom niestabilności emocjonalnej towarzyszy następującym chorobom, które muszą być leczone przez neurologa i psychiatrę:
W tych przypadkach chwiejność emocjonalna jest uważana za objaw jednej z tych znacznie poważniejszych chorób. W niektórych przypadkach ciężka postać dystonii wegetatywno-naczyniowej prowadzi również do labilności emocjonalnej, przejawiającej się w sentymentalizmie i płaczliwości.
Labilność emocjonalna: patologia czy nie?
Lable emocji jest patologią układu nerwowego, w którym to przypadku zmienia się nastrój z małych zdarzeń, które nie powinny wywoływać silnej reakcji. W tym przypadku bardzo trudno jest określić granice normy, a może to zrobić tylko psychiatra osobiście. Ogólnie, następujących opcji nie można nazwać patologią:
Jednak w tych przypadkach występują pewne odstępstwa, dlatego nie jest konieczne mówienie o konsultacjach korespondencyjnych.
Ogólnie rzecz biorąc, labilność układu nerwowego jest jedną ze zwykłych właściwości w psychologii różnicowej. Charakteryzuje szybkość różnych procesów i, ogólnie, mobilność funkcjonalną. W niektórych przypadkach labilność jest tak przyspieszona, że dochodzi do wybuchowości afektywnej. Ponadto można dodać inne typy cech - histeroid, wrażliwy lub niestabilny.
Zidentyfikowanie chwiejności emocjonalnej jest możliwe w następujących ludzkich warunkach:
W zależności od genezy tej choroby lekarz określa możliwość jej wyleczenia. Jeśli na tle stanu astenicznego pojawi się emocjonalna labilność, zaleca się ogólną terapię wzmacniającą: więcej odpocząć, obserwować sen w dobre warunki i wystarczający czas, aby przestrzegać prawidłowego odżywiania i przyjmować środki uspokajające.
Nie ma sensu samoleczenie, ponieważ bez precyzyjnej definicji przyczyny nawet lekarz nie będzie w stanie zapewnić skutecznej pomocy. Najczęściej choroba ta towarzyszy tylko poważniejszym naruszeniom i to do nich należy kierować terapię.
Aby pomóc sobie lub osobie bliskiej w złagodzeniu tego stanu, zaleca się włączenie do codziennej diety herbaty z kojących ziół - na przykład waleriany, melisy. Są szczególnie przydatne przed snem, możesz dodać do nich naturalny miód. Jest to jednak środek wspomagający, a do leczenia należy skonsultować się ze specjalistą.