Witryfikacja zarodków
Ten rodzaj procedury, taki jak witryfikacja zarodków, jest jedną z metod kriokonserwacja (mrozy). Jest stosowany, gdy zachodzi potrzeba odroczenia protokołu IVF. Dzięki wprowadzeniu tej metody możliwe było znaczne zwiększenie przeżywalności zarówno komórek rozrodczych, jak i zarodków po procedurze rozmrażania.
Należy zauważyć, że kriokonserwację można prowadzić na dowolnym etapie rozwoju (przedjądrza, miażdżący zarodek, blastocysta). Ponieważ procedura może być stosowana prawie w dowolnym momencie, gdy istnieje możliwość nieudanego sadzenia w macicy.
Jeśli chodzi o zalety zamrożenia, wśród nich należy wymienić:
- Zwiększyć prawdopodobieństwo zajścia w ciążę po zapłodnieniu in vitro i zapobiec śmierci normalnych żywych zarodków, co umożliwia ich stosowanie po zapłodnieniu in vitro.
- Pozwala uniknąć efektów hiperstymulacji w obecności dużego prawdopodobieństwa jej rozwoju.
- Jest rozwiązaniem problemu, w którym synchronizacja cykli menstruacyjnych dawca a odbiorca jest niemożliwy.
Obowiązkowa krioprezerwacja zarodków za pomocą witryfikacji jest przeprowadzana za pomocą:
- zmniejszenie prawdopodobieństwa wszczepienia do macicy, ze względu na obecność naruszeń w narządzie rozrodczym (np. polipy);
zwężenie kanału szyjki macicy (wprowadzenie cewnika przez kanał szyjny nie jest możliwe).
W trakcie licznych badań eksperymentalnych stwierdzono, że postępowanie tej procedury praktycznie nie ma wpływu na dalszy rozwój zarodka. Tak więc, gdy zachodzi taka potrzeba, biomateriał jest usuwany z kapsułki ciekłym azotem, broniony w temperaturze 20-22 stopni, po czym krioprotektant jest usuwany, a zarodek umieszczany jest w specjalnej pożywce. Po ocenie statusu zarodka przystąp do procedury lądowania.