Zawał mięśnia sercowego jest ciężką chorobą, która rozwija się z powodu zablokowania światła naczynia dostarczającego krew do mięśnia sercowego. Ich wynik zależy nie tylko od terminowości świadczenia opieki medycznej, ale także od poprawności działań diagnostycznych. Jednym z ważnych badań jest elektrokardiografia serca (EKG).
Dzięki metodzie EKG, przeprowadzanej za pomocą kardiografu, specjaliści otrzymują faliste linie zapisane na papierze odzwierciedlające pracę mięśnia sercowego - okresy skurczu i relaksu. Elektrokardiografia może wykryć zaatakowany obszar, jak również określić strefę perinfarkcji. EKG w zawale mięśnia sercowego można ocenić na podstawie lokalizacji i wielkości ogniska martwicy, aby monitorować dynamikę procesu patologicznego.
Wskazania EKG, uzyskane już podczas bolesnego ataku zawału mięśnia sercowego, w typowych przypadkach można zmienić. Ocena parametrów zębów, segmentów i interwałów na elektrokardiogramie, odpowiedzialnych za pracę określonych części serca, eksperci diagnozują patologiczne nieprawidłowości. Etapy zawału mięśnia sercowego na EKG charakteryzują się następującymi objawami:
W niektórych przypadkach zmiany w EKG w zawale mięśnia sercowego nie są charakterystyczne, są wykrywane później lub wcale. W przypadku powtarzających się zawałów serca typowe nieprawidłowości występują bardzo rzadko, a u niektórych pacjentów możliwy jest nawet fałszywy elektrokardiogram. W przypadku małej ogniskowej choroby zmiany w EKG wpływają tylko na końcową część kompleksu komorowego, często są nietypowe lub nie są rejestrowane.
Gdy uszkodzona jest tkanka prawej komory, diagnostyka EKG nie może być stosowana. Często do oceny stanu takich pacjentów stosuje się hemodynamikę wewnątrzsercową. Ale czasami z martwicą mięśni prawej komory dodatkowe przewody mogą podnosić odcinek ST. Metoda echokardiografii pozwala wiarygodnie określić stopień uszkodzenia prawej komory.
Znaczne trudności w rozszyfrowaniu EKG po zawale mięśnia sercowego mogą pojawić się w przypadku niewydolności rytmu serca i przewodzenia ( napadowy częstoskurcz , blokada wiązki jego gałęzi, itp.). W celu postawienia diagnozy zaleca się przeprowadzenie EKG w dynamice, zwłaszcza po normalizacji rytmu. Uzyskane wyniki należy również porównać z danymi z badań laboratoryjnych i innych obserwowanych na podstawie obrazu klinicznego.