Psychologia i związki Poznaj siebie

Dualizm - co to jest w psychologii, filozofii i religii?

W historii myśli ludzkiej termin dualizm ma kilka znaczeń. Jest stosowany w różnych dziedzinach życia: psychologii, filozofii, religii itp. Ogólnie mówiąc, jest to nauka, która rozpoznaje dwa przeciwstawne, nieidentyczne początki, polaryzację.

Czym jest dualizm?

W szerokim sensie dualizm jest współistnieniem dwóch różnych zasad, światopogląd , aspiracje i inne dziedziny życia. Nazwa pochodzi od łacińskiego słowa dualis - "dual", po raz pierwszy użyto w XVI wieku i odnosi się do religijnej opozycji dobra i zła. Szatan i Pan, z ich dualistycznymi poglądami na świat, zostali uznani za równoważnych i wiecznych. Główna zasada dualizmu odnosi się nie tylko do religii, ale pozwala na istnienie dwóch fundamentalnych przeciwieństw. Mają następujące cechy:

  • wynikają z jednego obszaru;
  • przecinają się;
  • wpływają na siebie nawzajem,
  • nie zmieniaj struktury.

Dualizm w filozofii

Dualizm w filozofii jest fundamentalnym zjawiskiem opartym na pojęciu dualności wszystkich elementów. W rozumieniu ludzi lub zgodnie z prawami fizycznymi wszystko na świecie ma coś przeciwnego. Filozofia stała się pierwszą nauką, która dostrzegła "dualność" na różnych polach. Przesłanki powstania tej teorii można uznać za definicję Platona dwóch światów - rzeczywistości i idei. Zwolennicy starożytnego myśliciela nazwali swoje "przeciwieństwa":

  1. R. Descartes był jednym z najbardziej znanych wyznawców dualistycznego stanowiska. On podzielił bycie na myślącą i rozszerzoną materię.
  2. Niemiecki naukowiec H. Wolf opisał dualistów jako ludzi, którzy przyznają istnienie dwóch substancji: materialnej i duchowej.
  3. Jego zwolennik M. Mendelssohn nazwał istotę fizyczną i duchową.

Dualizm w religii

Religia jasno określa istnienie dwóch równych zasad, przenikających wszystko. Zły duch nieustannie konkuruje z Bogiem, a oni są równi. Dualizm religijny można prześledzić zarówno w najstarszych religiach, jak iw tradycyjnych wierzeniach:

  • Zoroastrianizm starożytnej Persji - religii wolnego wyboru moralnego;
  • Chińska doktryna Yin i Yang ;
  • Chrześcijaństwo (konfrontacja Diabła i Pana);
  • niektóre prądy heretyckie;
  • Judaizm z wiarą w demoniczne byty;
  • islamski pogląd na świat jako "dom Boży" i "dom wojny" itp.
podwójny

Dualizm - Psychologia

Przez wieki nauka o psychologii zajmowała się kwestią interakcji ludzka psychika i jego ciało. Spory nie kończą się dzisiaj. Dlatego dualizm w psychologii jest stały. Doktryna zbudowana jest na opozycji świadomości i mózgu, istniejącej niezależnie i przeciwstawionej monizmowi - idei jedności duszy i ciała. Teoretyczna teoria parcartesowska doprowadziła do powstania teorii paralelizmu psychofizycznego i rozwoju psychologii jako niezależnej nauki.

Dualizm - Socjonika

W XX wieku szwajcarski psychiatra Carl Jung wprowadził pojęcie "funkcji mentalnych" do psychologii. Są to cechy poszczególnych procesów, które w zależności od rodzaju osobowości dominują w człowieku. Dualizm Junga polega na tym, że każda indywidualność, szczególnie twórcza, jest dwoistością - syntezą paradoksalnych właściwości, ale w zależności od charakteru przeważają następujące funkcje-funkcje:

  • myślenie;
  • uczucie;
  • sensacja;
  • intuicja.

W naukach psychiatry zasady "dualizmu" są interpretowane w ciekawy sposób, a pojęcie typów osobowości wywodzących się z nich nazywane jest socjonemią. W nurcie naukowym rozważa się pojęcie "podwójnych relacji", w którym obaj partnerzy są nosicielami komplementarnych typów osobowości. Może to być małżeństwo, przyjaźń i inne związki. Jeden dwoisty jest psychologicznie zgodny z innym, ich związek jest doskonały.

Dualizm - plusy i minusy

Jak każda doktryna, dualizm ma swoich zwolenników i przeciwników, którzy nie akceptują i nie obalają tej teorii, szczególnie z punktu widzenia ludzkiej natury. Obrona zawiera idee dotyczące duszy, która po śmierci ciała doświadcza wszystkiego. Również argumenty na rzecz teorii mogą być nieredukowalnością pewnych elementów i zjawisk, które można wytłumaczyć jedynie nadprzyrodzonym charakterem ludzkiego umysłu. Krytyka dualizmu jest uzasadniona:

  1. Prostota pytania i osądu na temat ducha i ciała. Materialiści wierzą tylko w to, co widzą.
  2. Brak wyjaśnień i dowodów.
  3. Nerwowa zależność zdolności umysłowych od pracy mózgu.

Aby zrozumieć świat, normalne jest posiadanie kilku różnych pozycji, nawet diametralnie przeciwnych. Ale rozpoznanie dualizmu pewnych rzeczy we wszechświecie jest rozsądne. Dwie połówki jednej natury - dobro i zło, mężczyzna i kobieta, umysł i materia, światło i ciemność - są częścią całości. Nie walczą, ale równoważą się nawzajem i uzupełniają.