Zespół depresyjny
Zaburzenia psychiczne stały się ostatnio zbyt "popularne": niektóre osoby "zarabiają" na zaburzenia psyche osobiście, ciągle poszukując symptomów i predyspozycji, inni, tylko inspirują obecność choroby, ponieważ jest ona tak "oryginalna". W rzeczywistości, nawet w obliczu zespołu depresyjnego (nie najstraszliwszego zaburzenia psychicznego), wcale się już nie śmieje.
SymptomatologiaObjawy zespołu depresyjnego tworzą rodzaj triady:
- spadek nastroju (niedoczynność);
- zmniejszona aktywność motoryczna;
- zmniejszona aktywność umysłowa.
Hipotonia jest głównym znakiem obecności choroby. Pacjent skarży się na melancholię, smutek, smutek, ale reakcja nie jest już całkiem zdrowa: z dobrą nowiną osoba nie będzie się podnosić, a nowy cios losu nie zrobi na Tobie wrażenia.
Dekadenckiemu nastrojowi towarzyszy upośledzenie umysłowe - zwroty stają się proste, niezręczne, pacjent odpowiada powoli na pytania, nie może rozwiązać najprostszych problemów logicznych. W zespole nerwowym i depresyjnym ludzie często popadają w odrętwienie motoryczne - cały czas rozciągają ręce i nogi, albo siedzą z głowami na rękach, a ich łokcie spoczywają na kolanach.
SchizofreniaBardzo często zespół depresyjny pojawia się w schizofrenii jako jeden z objawów i następstw. Fakt ten nie tylko komplikuje przebieg choroby, nasilając zaburzenia psychiczne, ale także prowadzi do ciągłej manifestacji u pacjentów z próbami samobójczymi z mniejszym lub większym sukcesem.
Depresyjny zespół urojeniowy
Innym rodzajem zaburzeń depresyjnych jest depresyjny zespół urojeniowy. Choroba charakteryzuje się urojeniami prześladowania, fantastycznymi snami, lękami, udręką i wyimaginowanym niebezpieczeństwem, które zagraża pacjentowi i jego rodzinie.
Dzięki temu pacjent wykazuje się dużą pomysłowością, wykorzystując każdy drobny błąd tych, którzy go obserwują (personel medyczny lub członkowie rodziny), aby uniknąć i podjąć próbę samobójczą.
Zespół depresyjny maniakalny
Choroba afektywna dwubiegunowa lub zespół depresyjny maniakalny charakteryzuje się obecnością dwóch skrajności - apatii z ostrym przejściem do nerwowego podniecenia. Zaburzenia graniczne stają się rodzajem reakcji obronnej psychiki na konflikt z otoczeniem, podczas gdy depresja oznacza akceptowanie nieuniknionego, a manię ostro zaprzecza i walczy ze światem.