Uprawa zarodka to proces obserwacji zapłodnienie komórki jajowej oraz rozwój zarodka, który odbywa się w laboratorium embriologicznym. Wszystkie etapy wzrostu odbywają się na specjalnie wykonanym podłożu, którego skład jakościowy jest prawie taki sam jak ciecz w jajowodach i samej macicy.
Moment rozpoczęcia uprawy rozpoczyna się następnego dnia po zbiorczym pobraniu w kobiecie. Embriolog ocenia fakt rozpoczęcia nawożenia, a na podstawie liczby jaj zwykle zapłodnionych ustala się szacunkową datę przeniesienia blastocyst.
Uważa się, że im większa liczba zwykle zapłodnionych zarodków w magazynie, tym większy powinien być czas ich uprawy. Umożliwia to wybranie najbardziej żywotnych okazów, które mają większe szanse na skuteczne przywiązanie w macicy.
Długotrwała uprawa jest najnowszym osiągnięciem w dziedzinie embriologii klinicznej, ponieważ zarodki, które wyrosły do blastocysty w ciągu 5 dni od zapłodnienia, mają wysoką zdolność do implantacji. Taka procedura stała się rzeczywistością dzięki opracowanym specjalnym substancjom, które naśladują każde pojedyncze mikrośrodowisko, które zarodek krąży po ścieżce w ciele kobiety.
Jeśli istnieje kilkadziesiąt pomyślnie zapłodnionych jaj, pacjentom kliniki IVF zaleca się uciekanie się do procedury ich zamrażania. Jajka, które właśnie przeszły proces zapłodnienia, zarodki 4-lub 8-komórkowe i blastocysta mogą być na nie narażone. Umożliwia to w przypadku niepomyślnej pierwszej sztucznej inseminacji uniknięcie licznych wstępnych i kosztownych działań.
Przed zabiegiem przeniesienia zamrożonych zarodków macica musi przejść proces przygotowania, z wyjątkiem przebicia i stymulacja jajników . Jeśli pacjent utrzymywał normalny cykl owulacji, wówczas przeniesienie kriokonserwowanych blastocyst podczas IVF zaplanowano na 7 lub 10 dni od początku. Jeśli naturalny proces zostanie zakłócony, zostanie przywrócony za pomocą preparatów hormonalnych i dopiero wtedy zdecydują się rozmrozić zarodki.
Lekarze ostrzegają, że szanse zajścia w ciążę za pomocą kriokonserwowanych jaj są niższe niż w przypadku standardowego IVF. Wyjaśnia to fakt, że tak zwane pozostałości drobnoustrojów, których jakość jest nieco gorsza, podlegają zamrożeniu.