Stentowanie tętnic wieńcowych
W przypadku zaostrzenia objawów choroby wieńcowej i innych objawów miażdżycy tętnic, stentowanie tętnic wieńcowych jest uzasadnione. Jest to powszechna procedura, która wraz z manewrowaniem daje dobry wynik.
Wskazania do stentowania tętnic wieńcowych
Po tym, jak lekarze mieli możliwość wykonania prześwietlenia tętnic z wprowadzeniem środka kontrastowego, który umożliwia badanie ich ścian od wewnątrz, naukowcy zastanawiali się, w jaki sposób można zastosować tę procedurę z maksymalnym efektem. Jeżeli występują blaszki miażdżycowe i zwężenie naczyń, można je rozszerzyć podczas koronarografii. Główną częścią tego zabiegu jest akioplastyka i stentowanie tętnic wieńcowych - specjalny cewnik wyposażony w balonik przenosi się na miejsce zwężenia naczynia, które ustala się za pomocą promieni rentgenowskich. Za pomocą kontrastującej substancji balon nadmuchuje i uszczelnia blaszki cholesterolowe na ścianach naczynia, rozszerzając światło. Efekt tego leczenia nie jest długoterminowy. Ale jeśli agioplastyka zostanie zakończona po zainstalowaniu stentu ze stali medycznej ze specjalnym reliefem, naczynie zachowa swoją normalną szerokość przez wiele lat.
Poniższymi czynnikami są wskazania do stentowania:
- choroba niedokrwienna serca;
- dławica piersiowa;
- miażdżyca;
- zawał mięśnia sercowego.
Leczenie i rehabilitacja po stentowaniu wieńcowym
Ponieważ stentowanie odbywa się bez otwierania klatki piersiowej, cewnik z balonem i metalowym pierścieniem wnika w miejsce zwężenia przez otwór w ramieniu lub rejon pachwinowy, poprzez duże tętnice, po zabiegu konieczne jest zminimalizowanie krwawienia z obszaru wstrzyknięcia. To utrata krwi jest najczęstszą przyczyną powikłań bezpośrednio po zabiegu. W związku z tym pacjentowi zaleca się całkowite unieruchomienie miejsca nakłucia na jeden dzień i pozostanie w łóżku przez tydzień po operacji. Ogólnie stentowanie tętnic wieńcowych powoduje takie powikłania jak:
- zawał mięśnia sercowego w ostrej fazie;
- udar;
- reakcja alergiczna na środek kontrastowy;
- krwawienie z miejsca nakłucia tętniaka tętnicy, przez które przechodzi cewnik;
- stent wrastanie i nawrót miażdżyca ;
- zamknięcie naczyń, zakrzepica.
Niemniej jednak liczba pacjentów, którzy napotkali te problemy, jest znikoma - niewiele ponad 2% wszystkich operacji zakończyło się negatywnymi konsekwencjami. Niemal zawsze można uniknąć powikłań po stentowaniu wieńcowym za pomocą specjalnego leczenia i właściwej rehabilitacji.
Pacjent musi przyjmować leki przeciwzakrzepowe, antykoagulanty, azotany i inne leki. Basic można nazwać takimi lekami:
- Aspiryna, aby uniknąć nadmiernej gęstości krwi i lepkości.
- Plavix, Klopilet, Klopidogrel i podobne leki, które powodują trwałe rozszerzenie naczyń i łagodzą skurcz.
- Lowastatyna, prawostatyna, symwastatyna lub inne statyny, które regulują poziom cholesterolu we krwi. Są one obowiązkowe dla pacjentów z cukrzycą i otyłością, którzy przeszli zawał serca.
- Bisoprolol, Carvoprolol i inne leki blokujące w celu zmniejszenia prawdopodobieństwa zawału serca.
- Twoje zwykłe leki normalizujące ciśnienie krwi.
Życie po stentowaniu tętnic wieńcowych
Po stentowaniu będziesz musiał nagle zmienić swój tryb życia. Przede wszystkim, miesiąc po operacji, musisz zadbać o wzrost aktywności ruchowej i regulację masy ciała. Ćwiczenia gimnastyczne i dieta, aby zmniejszyć 
cholesterol są wymagane. Zaleca się również rzucenie palenia, picie alkoholu i fast food. Jest to gwarancja, że przeniesiona operacja przyniesie owoce. Nawiasem mówiąc, istnieje bardzo niewiele przeciwwskazań do stentowania tętnic wieńcowych:
- zbyt duży obszar zwężenia tętnic;
- kruchość ścian naczyń;
- ciężka niewydolność oddechowa i nerek;
- uczulony na jod.
Dzięki temu procedura dostępna dla prawie wszystkich.