Przewlekła choroba popromienna jest chorobą spowodowaną długotrwałym narażeniem na niskie dawki promieniowania radioaktywnego. Głównymi przyczynami choroby popromiennej mogą być zarówno zewnętrzne narażenie na promieniowanie jonizujące, jak i wynik spożycia niektórych substancji radioaktywnych (uranu, radioaktywnego cezu, jodu itp.).
Główną grupą ryzyka są osoby, których zawód jest bezpośrednio związany z promieniowaniem. Są to lekarze rentgenowscy, technicy radiowi, technicy rentgenowscy, a także osoby bezpośrednio pracujące z substancjami radioaktywnymi itp.
Główną cechą tej choroby, jak już wspomniano, jest długa ekspozycja na promieniowanie jonowe, które jest narażone na różne narządy ludzkie. Rozwój choroby popromiennej ma przedłużony przebieg falowy. W procesie rozwoju choroby wyróżnia się 4 etapy, z których każdy ma swoje własne objawy:
Leczenie przewlekłej choroby popromiennej rozpoczyna się od całkowitego wyeliminowania możliwej ekspozycji jonowej, złagodzenia objawów i leczenia wspomagającego z wykorzystaniem fizjoterapii. Osoba z taką diagnozą może zostać skierowana do leczenia uzdrowiskowego przy stole dietetycznym 15M lub 11B (wysoka zawartość białka i witamin). Mogą występować ostrzejsze manifestacje antybiotyki i leki zawierające hormony.