Niedotlenienie płodu występuje ze stałym brakiem tlenu dostarczanego do tkanek i narządów płodu. Według statystyk, przewlekła niedotlenienie występuje u 10,5% ciężarnych kobiet. Przewlekła hipoksja rozwija się stopniowo, więc płód ma czas na dostosowanie się do stałego braku tlenu.
Przyczyną przewlekłego niedotlenienia może być niedokrwistość ciężarnej, patologia pozatrofitalna (choroby układu krążenia, choroby układu oddechowego, przewlekłe zatrucie itp.) Oraz naruszenie maciczno-łożyskowego przepływu krwi (z powodu stanu przedrzucawkowego, konfliktu czynnika Rh lub grupy krwi, perenashivanii). Objawami klinicznymi przewlekłego niedotlenienia są zmiany w częstotliwości ruchów płodu; na początku stają się częstsze, a przy wzroście tlenu głód i wyczerpanie mechanizmów kompensacyjnych owocu stają się coraz rzadsze. Zmniejszenie liczby ruchów do 3 w ciągu godziny wskazuje, że płód cierpi, a kobieta powinna natychmiast skontaktować się z lekarzem. Przeprowadzenie takich badań, jak kardiotokografia i doplerometria, pomoże wyjaśnić diagnozę.
Aby uniknąć skutków powodowanych przez chroniczny brak tlenu, konieczne jest wyeliminowanie przyczyny. W skompensowanych warunkach układu sercowo-naczyniowego, oddechowego i wydalniczego, łagodnego stanu przedrzucawkowego, stopnia niedokrwistości 1, leczenie może być w domu. W przypadku warunków subkonsolidowanych i zdekompensowanych zdecydowanie zaleca się leczenie szpitalne.
Przy niewielkim głodzie tlenu organizm płodu może tworzyć mechanizmy adaptacyjne, zwiększając częstość akcji serca do 150-160 uderzeń na minutę, zwiększając pojemność tlenową krwi, specjalną strukturę hemoglobiny i zwiększając metabolizm. Znaczący stały brak tlenu może prowadzić do opóźnienia wzrostu wewnątrzmacicznego (IUGR), uszkodzenia układu sercowo-naczyniowego i nerwowego.