CHD (wrodzona wada serca) u dzieci jest anatomiczną nieprawidłowością struktury samego serca, jego naczyń lub aparatu zastawki, które powstały na etapie rozwoju wewnątrzmacicznego. Jego częstotliwość wynosi łącznie około 0,8% i 30% wszystkich wad rozwojowych. Wady serca zajmują pierwsze miejsce w śmiertelności noworodków i dzieci poniżej jednego roku. Kiedy dziecko osiąga 12 miesięcy, prawdopodobieństwo śmiertelnego wyniku zmniejsza się do 5%.
Czasami przyczyną CHD może być predyspozycja genetyczna, ale najczęściej występują one w wyniku zewnętrznych oddziaływań na ciało matki i dziecka w czasie ciąży, a mianowicie:
Ponadto specjaliści zidentyfikowali szereg czynników, które mogą zwiększać ryzyko urodzenia dziecka z zespołem CHD:
Objawy niewydolności serca u dziecka można zaobserwować już w 16-18 tygodniu ciąży podczas badania ultrasonograficznego, ale najczęściej diagnozę tę podejmuje się u dzieci po urodzeniu. Czasami wady serca są trudne do natychmiastowego wykrycia, dlatego rodzice powinni zachować ostrożność w związku z następującymi objawami:
Po wykryciu objawów lękowych dzieci są kierowane najpierw do echografii serca, elektrokardiogramu i innych szczegółowych badań.
Do chwili obecnej istnieje ponad 100 różnych typów wrodzonych wad serca, jednak ich klasyfikacja jest trudna ze względu na fakt, że bardzo często są one łączone ze sobą, a zatem objawy kliniczne choroby są mieszane.
Dla pediatrów najdogodniejsza i najbardziej pouczająca klasyfikacja, oparta na charakterystyce małego krążka krwi i obecności sinicy:
Powodzenie leczenia CHD u dzieci zależy bezpośrednio od terminowości ich wykrywania. Tak więc, jeśli defekt zostanie wykryty podczas diagnozy prenatalnej, przyszła mama jest pod intensywnym nadzorem specjalistów i bierze leki wspierające serce dziecka. Ponadto w tym przypadku zaleca się cięcie cesarskie w celu uniknięcia wysiłku fizycznego.
Do chwili obecnej istnieją dwie możliwości leczenia tej choroby, wybór zależy od rodzaju i ciężkości choroby: