Ponad 250 milionów ludzi na naszej planecie cierpi na astmę oskrzelową. Choroba ta dotyka ludzi w różnym wieku i grup społecznych, znacznie pogarsza jakość życia ze względu na stałą potrzebę stosowania inhalatora i zapobiegania nawrotom bolesnego kaszlu, duszność lub krztuszenie się.
Nawet jeśli choroba postępuje powoli, a proces zapalny rozwija się leniwo, widoczne są wyraźne oznaki zwężenia światła oskrzeli:
Warto zauważyć, że nie wszyscy są tak samo manifestowani astmą oskrzelową - objawy i leczenie patologii są bezpośrednio zależne od przyczyn choroby. Czasami powyższe objawy są nieobecne, a rozpoznanie choroby można zdiagnozować dopiero po badaniu rentgenowskim.
Do uduszenia charakteryzuje się obecnością:
Nasilone objawy i nieudane próby uspokojenia ataku mogą prowadzić do poważnych powikłań (odma opłucnowa, rozedma płuc), dlatego pożądane jest natychmiastowe wezwanie zespołu ambulansu medycznego.
Głównym celem leczenia chorób jest ustalenie przyczyn astmy i ich eliminacji (jeśli to możliwe). Ponadto przeprowadza się stałe działanie przeciwzapalne, aby kontrolować objawy i zapobiegać występowaniu drgawek.
Leczenie astmy oskrzelowej polega na stosowaniu leków z takich grup:
Standardem leczenia astmy oskrzelowej jest jednoczesne stosowanie podstawowej terapii i przyjmowanie funduszy, które eliminują objawy choroby. W tym celu przepisuje się leki łączone (ustalone kombinacje) zawierające glikokortykosteroidy i adrenomimetyki o przedłużonym uwalnianiu.
Do chwili obecnej najbardziej popularna jest koncepcja ciągłego monitorowania reakcji na leczenie i elastycznego dawkowania wybranego leku. Leczenie astmy oskrzelowej na schodach zakłada stałą korektę liczby stosowanych leków, okresową zmianę składnika aktywnego, a także stosunek składników terapii podstawowej i objawowej.
Najczęściej przepisywanym lekiem jest Symbicort (inhalator). Maksymalna liczba procedur wynosi 8 razy dziennie, więc wygodnie jest używać go krok po kroku. Aby utrzymać oskrzela w stanie rozluźnienia i zapobiec skurczom, wystarczy jednorazowa inhalacja. W przypadku zaostrzenia i potrzeby zwiększenia dawki glikokortykosteroidu w ciele, pacjent może samodzielnie kontrolować ilość czynnika.
Liczne badania pokazują, że powyższy schemat leczenia jest bardziej skuteczny niż stosowanie leków o ustalonym stężeniu substancji czynnej.