Czym jest behawioryzm w psychologii, politologii, socjologii, pedagogice

Behawioryzm przez długi czas był uważany za szczyt nauki psychologicznej, pozwalał na inne spojrzenie na badania procesów mentalnych i zakorzenił się w takich dziedzinach, jak polityka, socjologia i pedagogika. Wielu psychologów uważa, że metody behawioralne są uważane za sztywne i depersonalizujące człowieka.

Czym jest behawioryzm?

Behawioryzm to (od zachowania w języku angielskim - zachowanie) - jeden z głównych kierunków psychologii XX wieku. badając ludzką psychikę poprzez wzorce behawioralne, odmawia się świadomości w tym samym czasie. Warunkiem wstępnym dla pojawienia się behawioryzmu były filozoficzne koncepcje Johna Locke'a, że urodzona osoba jest "czystą deską", a mechanistyczny materializm Thomasa Hobbesa, który neguje człowieka jako myślącą substancję. Cała mentalna aktywność człowieka w behawioryzmie zostaje początkowo zredukowana do formuły: S → R, następnie dodaje się parametr pośredni: S → P → R.

Założyciel behawioryzmu

Założyciel behawioryzmu - John Watson zaproponował wyprowadzenie procesów zachodzących w ludzkiej psychice na namacalny, mierzony poziomem instrumentów i testów, więc narodziła się słynna formuła: zachowanie to S → R (bodziec → reakcja). Opierając się na doświadczeniach I. Pawłowa i M. Sechenova, z właściwym podejściem do badań, Watson przewidział, że możliwe będzie całkowite przewidzenie i przewidzenie zachowań oraz ustalenie nowych ludzi. nawyki .

Inni zwolennicy i przedstawiciele behawioryzmu w psychologii:

E. Tolman - zidentyfikował 3 determinanty zachowania (niezależne zmienne bodźce, zdolność organizmu, interweniujące wewnętrzne intencje zmiennych).
K. Hull - bodziec i reakcja wprowadziły organizm pośredni (wewnętrzne niewidoczne procesy);
B. Skinner - przydziela specyficzny rodzaj zachowania - operant, formuła przyjmuje postać S → P → R, gdzie P jest zbrojeniem prowadzącym do użytecznego wyniku ustalającego zachowanie.

Podstawy behawioryzmu

Przez kilkadziesiąt lat badań nad zachowaniami zwierząt i ludzi powstało wiele zachowań behawiorystycznych. Behawioryzm jest główną ideą:

zachowanie jest odzwierciedleniem procesów umysłowych na zewnątrz;
głównym celem zachowania jest przystosowanie do warunków zewnętrznych;
zachowanie to naprawdę mierzalna substancja, którą można zmierzyć, zweryfikować;
zachętę i karę dyktują zachowanie;
zachowanie jest obiektywne i obserwowalne, podczas gdy świadomość i wola nie są;
osobowość - zestaw bodźców behawioralnych → reakcje;
reakcja jednostki zależy od wcześniejszych doświadczeń;
zachowanie jest określane przez środowisko zewnętrzne.

Teoria behawioryzmu

Pojawienie się behawioryzmu nie pojawiło się w pustym miejscu, takie pojęcia jak: "świadomość" i "doświadczenie" straciły swoją wartość i nic nie mogło dać naukowcom praktycznego punktu widzenia - tego nie można było dotknąć i zmierzyć empirycznie. Istotą behawioryzmu jest to, że człowiek jest jego zachowaniem w odpowiedzi na bodziec, jest odpowiedni dla naukowców, ponieważ są to konkretne działania, które można zbadać. Eksperymenty rosyjskiego fizjologa I. Pawłowa nad zwierzętami w nieco zmodyfikowanej formie przenosiły się do laboratoriów behawioralnych.

Behawioryzm w psychologii

Behawioryzm jest trendem w psychologii, który umieszcza ludzkie reakcje behawioralne w centrum i neguje świadomość jako niezależne zjawisko psychiczne. Kilka dekad do połowy XX wieku. Psychologia jako nauka, badała człowieka poprzez zestaw zachowań: bodźce i reakcje, które pozwalały rzucić światło na wiele rzeczy, ale nie zbliżyły ich do zjawisk świadomych i nieświadomych procesów. Psychologia kognitywna zastąpiła zachowania poznawcze.

Behawioryzm w polityce

Zachowanie polityczne jest orientacją metodologiczną, która jest analizą zjawisk zachwalanych przez politykę, prowadzoną poprzez monitorowanie zachowania danej osoby lub grup. Behawioryzm wprowadził ważne akcenty polityczne:

biorąc pod uwagę psychologiczny aspekt polityki, który nie był wcześniej brany pod uwagę;
zastosowanie ilościowych metod badawczych do oceny wpływu działań politycznych: wyborów, wprowadzenia rachunków (analiza treści, systematyzacja i przetwarzanie matematyczne).

Behawioryzm w socjologii

Badania społeczne i eksperymenty są nierozerwalnie związane z nauką psychologiczną i są niemożliwe bez studiowania ludzkiej natury, procesów zachodzących w psychice. Zachowanie społeczne wywodzi się z podstawowych postulatów behawioryzmu BF. Skinner, ale zamiast zwykłego "bodźca → reakcji", istnieje teoria "pola", która obejmuje przepisy:

każda osoba ma indywidualne cechy i reakcje na bodźce świata zewnętrznego;
przeszłe wydarzenia wpływają na umiejętności behawioralne jednostki w danej sytuacji.

Behawioryzm w pedagogice

Klasyczny behawioryzm znalazł swoich zwolenników w pedagogice. Przez długi czas edukacja opierała się na zasadach "zachęty" i "kary". Metoda oceny jest przykładem podejścia behawioralnego, którego celem jest wzmocnienie chęci do dalszej edukacji, a niskie służą jako "zarzut" lub kara, w wyniku czego uczeń, po stawieniu czoła nieprzyjemnym konsekwencjom niedbałej postawy wobec uczenia się, musi chcieć poprawić. Pedagogika behawioralna została surowo skrytykowana przez humanistów.

Behawioryzm w zarządzaniu

Metody behawioryzmu położyły podwaliny pod formację szkoły nauk behawioralnych w zarządzaniu. Kierownicy branż i firm byli przesiąknięci ideami behawioryzmu i sami widzieli zastosowanie narzędzi tej koncepcji do efektywnej interakcji międzyludzkiej, a co za tym idzie - efektywności procesów produkcyjnych na wszystkich poziomach. Rozwój koncepcji behawiorystycznych stał się możliwy dzięki dwóm teoriom opracowanym w latach 50. przez psychologa społecznego Douglasa McGregora:

Teoria X. Klasyczna koncepcja, współczesni specjaliści jest uważana za nieludzką ("twarde zarządzanie"), ale ma miejsce w naszych czasach. Większość pracowników jest leniwych, pozbawionych poczucia odpowiedzialności, ale cenią sobie stabilność i bezpieczeństwo , więc muszą kontrolować autorytarne przywództwo. Taki system zarządzania opiera się na utrzymywaniu lęku przed utratą pracy. Kary są powszechne.
Teoria Y. Nowoczesna, postępowa koncepcja oparta na najlepszych przejawach ludzkich cech, w tym celu tworzona jest przyjazna atmosfera w produkcji, wyznaczane są ciekawe zadania i wszyscy pracownicy są przyciągani, aby pokazać, że firma rozwija się z powodu ich motywacji, zaradności i pragnienia ciągłego samodoskonalenia. Styl przywództwa jest demokratyczny. Pracownicy lubią rozwijać się w firmie.

Behawioryzm w ekonomii

Tradycyjna ekonomia, oparta na klasycznych zasadach etyki i moralności, postrzega człowieka jako logicznie racjonalną, racjonalną istotę, swobodną w dokonywaniu wyboru w oparciu o podstawowe potrzeby. Obecnie istnieje kilka gałęzi gospodarki, z których jedną jest gospodarka behawioralna, która przyjęła wszystkie zalety behawioryzmu. Zwolennicy "gospodarki behawioralnej" są skłonni uwierzyć. Że konsumenci są skłonni do irracjonalnego zachowania, a to jest normą dla osoby.

Zwolennicy ekonomii behawioralnej opracowali szereg metod, które pozwalają tworzyć i zwiększać zapotrzebowanie klientów:

Ujemne przynęty . Produkt, który jest przechowywany na półkach i ze względu na wysokie koszty nie jest popyt, firmy rzucają jeszcze droższą opcję na rynku, a produkt, który wygląda taniej na tle nowego, jest sprzedawany.
Bezpłatne oferty są popularną metodą wśród marketerów producentów i firm. Na przykład, dana osoba oferuje dwie wycieczki o podobnym koszcie, ale jedna obejmuje bezpłatne śniadanie, a druga nie. Przynęta w postaci darmowego śniadania zadziała - osoba lubi myśleć, że dostaje coś za nic.

Plusy i minusy behawioryzmu

Wszelkie nauczanie lub system, bez względu na to, jak smukłe mogą się wydawać, mają swoje ograniczenia w stosowaniu iz upływem czasu widoczne są wszystkie zalety i wady behawioryzmu, gdzie właściwe byłoby zastosowanie technik tego kierunku i gdzie lepiej zastosować bardziej nowoczesne metody. W każdym razie, praktykujący nie powinni porzucać tego wspaniałego narzędzia w swojej praktyce i używać technik behawioralnych tam, gdzie może to dać najlepszy efekt. Zalety behawioryzmu:

wszystko, czego można się nauczyć, studiować i stosować w zachowaniu - behawioryzm jest w pełni i wyraźnie zademonstrowany;
kierunek w połączeniu z naukowym podejściem teoretycznym, poparte ogromnym praktycznym doświadczeniem, pozwoliły rozszerzyć psychologię jako naukę;
behawioryzm ustalił wzorce umiejętności behawioralnych.

Wady:

ignorowanie udziału ludzkiej świadomości, wszystkich umiejętności behawioralnych, ogranicza się do reakcji mechanistycznych;
motywacja wola, tworzenie mentalnego obrazu działania i autorefleksja również nie są uważane przez behawiorystów;
osoba w warunkach eksperymentalnych jest traktowana jak zwierzę, z zestawem instynktów do przeżycia;
Behawioryzm nie wyjaśnia obawy człowieka o nowe wynalazki i kreatywność.

Behawioryzm - co to jest, główne punkty i pomysły