Wentylacja mechaniczna
Powietrze jest o wiele bardziej potrzebne człowiekowi niż woda lub jedzenie, ponieważ bez niego może żyć tylko kilka minut. W przypadkach, w których osoba przestaje oddychać, jedynym sposobem pomocy jest wykonanie sztucznej wentylacji.
Wskazania do stosowania sztucznej wentylacji płuc
Taka manipulacja jest konieczna w przypadku niezdolności osoby do samodzielnego oddychania, to znaczy do niezależnego wykonywania wymiany gazowej między pęcherzykami płucnymi a środowiskiem: do odbioru tlenu i do uwalniania dwutlenku węgla.
Sztuczna wentylacja może być potrzebna w następujących sytuacjach:
- jeśli niezależne oddychanie jest tłumione przez leki (podczas długotrwałej operacji w znieczuleniu ogólnym) lub gdy osoba znajduje się w stanie śpiączki w okresie pooperacyjnym;
- z urazami, które spowodowały niewydolność oddechową;
- z chorobami płuc (zapalenie płuc, obrzęk płuc );
- jeśli pierwotna choroba powoduje wadliwe funkcjonowanie lub uszkodzenie płuc;
- przewlekła niewydolność oddechowa.
Jeśli naturalny oddech jest zaburzony z powodu zewnętrznego wpływu, urazu lub ostrego ataku choroby (kiedy udar ) wymaga pełnej sztucznej wentylacji płuc i pomocniczej - z zapaleniem płuc, przewlekłą niewydolnością oddechową, podczas przejścia do niezależnego.
Główne metody sztucznej wentylacji płuc
Oto jak dostarczyć tlen do płuc:
- Prosty - sposób "usta w usta" lub "usta w nos".
- Metody sprzętowe: ręczny respirator (zwykły lub samorozciągający się worek do oddychania z maską tlenową), respirator z automatycznym trybem pracy.
- Intubacja - rozwarstwienie tchawicy i włożenie rurki do otworu.
- Elektryczna stymulacja przepony - oddychanie odbywa się w wyniku okresowej stymulacji nerwów przeponowych lub samej przepony za pomocą zewnętrznych lub igłowych elektrod, które wywołują jej rytmiczne skurcze.
Jak przeprowadzić sztuczną wentylację płuc?
Jeśli to konieczne, można przeprowadzić tylko prostą metodę i sprzętową za pomocą ręcznego respiratora. Wszystkie inne są dostępne tylko w szpitalach lub ambulansach.
Przy prostej sztucznej wentylacji płuc należy wykonać następujące czynności:
- Połóż pacjenta na płaskiej powierzchni, z głową ustawioną tak, aby maksymalnie odsunąć ją z powrotem. Pomoże to zapobiec przywieraniu języka i otworzy wejście do krtani.
- Stań z boku. Jedną ręką trzeba zacisnąć skrzydełka nosa, jednocześnie pochylając głowę nieco bardziej, a drugą - otworzyć usta, opuszczając podbródek.
- Weź głęboki oddech, dobrze jest przykleić usta do ust ofiary i gwałtownie wydychać powietrze. Głowę należy natychmiast odsunąć na bok, ponieważ powinien nastąpić wydech.
- Częstotliwość nadmuchu powietrza powinna wynosić 20-25 razy na minutę.
W tym samym czasie konieczne jest monitorowanie stanu pacjenta. Szczególnie uważaj na kolor skóry. Jeśli zacznie się pojawiać niebieski, wtedy tlen nie wystarczy. Drugim przedmiotem obserwacji powinna być klatka piersiowa, a mianowicie jej ruch. Przy odpowiedniej sztucznej wentylacji musi się podnieść 
i zejdź na dół. Jeśli obszar nadżebrza upadnie, oznacza to, że powietrze nie trafia do płuc, ale dostaje się do żołądka. W takim przypadku konieczne jest skorygowanie pozycji głowy.
Drugą łatwo dostępną metodą wentylacji jest zastosowanie maski obrotowo-nosowej z poduszką powietrzną (na przykład Ambu lub RDA-1). W takim przypadku ważne jest, aby bardzo mocno przycisnąć maskę do twarzy i regularnie nakładać tlen.
Jeśli nie wykonasz sztucznej wentylacji płuc w odpowiednim czasie, spowoduje to negatywne konsekwencje, aż do śmiertelnego wyniku.