Zaburzenia nerek związane z zaburzeniami funkcji wydalania i tworzenia moczu są z pewnością bezpośrednim zagrożeniem dla zdrowia i życia człowieka. Jednym z takich zjawisk patologicznych jest anuria.
Skąpomocz jest schorzeniem, które charakteryzuje się zmniejszeniem ilości wydalanego moczu, podczas gdy bezmocz nie jest niczym innym, jak całkowitym brakiem jej w pęcherzu. W zależności od przyczyn, które spowodowały jego pojawienie się, anurię dzieli się na:
Objawy bezmoczu są zawsze widoczne - osoba po prostu przestaje sikać. W wyniku tego w organizmie gromadzą się żużle azotowe, potas, chlorki, nielotne kwasy organiczne, równowaga wodno-solna jest zaburzona, co bezpośrednio prowadzi do zatrucia i mocznicy.
Występują suchość w ustach, nudności, wymioty, biegunka, bóle głowy, kołatanie serca, ciemnienie świadomości, zapach amoniaku. Poziom mocznika we krwi gwałtownie wzrasta.
Jeśli masz najmniejsze podejrzenie bezmoczu, musisz zwrócić się o pomoc lekarską. Po przeprowadzeniu badania i ustaleniu postaci bezmoczu zalecane jest odpowiednie leczenie.
Należy zauważyć, że podstawowe znaczenie dla określenia przebiegu leczenia ma określenie, który bezmocz jest wydzielniczy lub wydalniczy. Zatem, w przypadku anurii po wystąpieniu kory nadnerczy, podejmowane są pilne działania w celu przywrócenia odpływu moczu - cewnikowanie moczowodów lub odmiedniczek macicznych.
W szczególnie ciężkich przypadkach przed zabiegiem wykonuje się hemodializę - pozakomórkową oczyszczenie krwi , dzięki któremu usuwa się toksyczne produkty przemiany materii z organizmu, przywraca równowagę woda-sól, Dokonuje się tego za pomocą specjalnego urządzenia.
W przypadku postaci wydzielniczych - anurii przednerkowej i nerkowej - najczęściej stosowane są środki konserwujące, a także możliwa jest hemodializa. Pacjenci, u których zdiagnozowano anurię przednerkową, pierwsza pomoc ukierunkowana jest na utrzymanie czynności sercowo-naczyniowej i normalizację ciśnienia krwi.
Oczywiście leczenie bezmoczu powinno następować w odpowiednim czasie, w przeciwnym razie choroba może prowadzić do nieodwracalnych skutków.