Piękno i zdrowie Zdrowie kobiet

Zespół antyfosfolipidowy - jakie jest niebezpieczeństwo choroby i jak z nią walczyć?

Skład wszystkich komórek ciała obejmuje estry wyższych kwasów tłuszczowych i wielowodorotlenowych alkoholi. Te związki chemiczne nazywane są fosfolipidami, są odpowiedzialne za utrzymanie prawidłowej struktury tkanek, uczestniczenie w procesach metabolicznych i rozszczepianie cholesterolu. Ogólny stan zdrowia zależy od stężenia tych substancji.

Zespół AFS - co to jest?

Około 35 lat temu reumatolog Graham Hughes odkrył patologię, w której układ odpornościowy zaczyna wytwarzać swoiste przeciwciała przeciwko fosfolipidom. Łączą się z płytkami krwi i ścianami naczyniowymi, oddziałują z białkami, wchodzą w reakcje metaboliczne i krzepnięcia. Zarówno drugorzędny, jak i pierwotny zespół przeciwciał antyfosfolipidowych jest chorobą autoimmunologiczną o niewyjaśnionym pochodzeniu. Problem ten częściej dotyczy młodych kobiet w wieku rozrodczym.

Zespół antyfosfolipidowy - przyczyny

Dla reumatologów nie było możliwe ustalenie, dlaczego istnieje rozważana choroba lub choroba. Istnieją informacje, że zespół antyfosfolipidowy jest częściej diagnozowany u krewnych z podobnym zaburzeniem. Oprócz dziedziczności eksperci sugerują kilka innych czynników, które wywołują patologię. W takich przypadkach rozwija się drugorzędny AFS - przyczyny powstawania przeciwciał polegają na progresji innych chorób wpływających na funkcjonowanie układu odpornościowego. Strategia terapii zależy od mechanizmów wystąpienia choroby.

Pierwotny zespół antyfosfolipidowy

Ten typ patologii rozwija się niezależnie, a nie na tle niektórych zaburzeń w ciele. Ten zespół przeciwciał antyfosfolipidowych jest trudny do leczenia z powodu braku czynników prowokujących. Często pierwotna postać choroby przebiega prawie bezobjawowo i rozpoznaje się ją już w późnym stadium progresji lub w przypadku powikłań.

Drugi zespół antyfosfolipidowy

Ten wariant reakcji autoimmunologicznej rozwija się z powodu obecności innych chorób ogólnoustrojowych lub pewnych zdarzeń klinicznych. Impulsem do początku patologicznego rozwoju przeciwciał może być nawet koncepcja. Zespół antyfosfolipidowy u kobiet ciężarnych występuje w 5% przypadków. Jeśli dana choroba została wcześniej zdiagnozowana, ułożenie znacznie zaostrzy jej przebieg.

Вторичный антифосфолипидный синдром

Choroby, które rzekomo wywołują zespół antyfosfolipidowy:

  • infekcje wirusowe i bakteryjne;
  • nowotwory onkologiczne;
  • guzkowe zapalenie tętnic;
  • toczeń rumieniowaty układowy.

Zespół antyfosfolipidowy - objawy u kobiet

Obraz kliniczny patologii jest bardzo zróżnicowany i niespecyficzny, co komplikuje diagnostykę różnicową. Czasami zaburzenie występuje bez żadnych objawów, ale częściej zespół antyfosfolipidowy objawia się w postaci nawracającej zakrzepicy powierzchniowych i głębokich naczyń krwionośnych (tętnic lub żył):

  • kończyny dolne;
  • wątroba;
  • siatkówka;
  • mózg;
  • serce;
  • światło;
  • nerka.

Typowe objawy u kobiet:

  • wyraźny układ naczyniowy na skórze (siatkowaty żywy);
  • zawał mięśnia sercowego;
  • migreny;
  • uduszenie;
  • ból w klatce piersiowej;
  • żylaki;
  • zakrzepowe zapalenie żył;
  • udar;
  • nadciśnienie tętnicze;
  • ostra niewydolność nerek;
  • wodobrzusze;
  • ataki niedokrwienne ;
  • ciężki suchy kaszel;
  • martwica kości i tkanek miękkich;
  • nadciśnienie wrotne;
  • krwawienie z przewodu pokarmowego;
  • ciężkie uszkodzenie wątroby;
  • zawał śledziony;
  • wewnątrzmaciczna śmierć płodu;
  • poronienie samoistne.

Zespół antyfosfolipidowy - diagnoza

Trudno potwierdzić obecność opisanej patologii, ponieważ maskuje ona inne choroby, ma niespecyficzne objawy. Aby zdiagnozować chorobę, lekarze stosują 2 grupy kryteriów klasyfikacji. Badanie zespołu antyfosfolipidowego polega najpierw na zebraniu wywiadu. Pierwszy typ wskaźników oceny obejmuje zjawiska kliniczne:

  1. Zakrzepica naczyń. Historia medyczna powinna zawierać jeden lub więcej przypadków uszkodzenia żył lub tętnic ustalonych instrumentalnie i laboratoryjnych.
  2. Patologia położeniowa. Kryterium brane jest pod uwagę w przypadku wewnątrzmacicznej śmierci płodowej po 10 tygodniach ciąży lub zaobserwowanej wcześniactwo do 34 tygodnia ciąży w przypadku braku wad chromosomowych, hormonalnych i anatomicznych od rodziców.

Po zebraniu historii medycznej lekarz wyznacza dodatkowe badania. Zespół antyfosfolipidowy jest potwierdzony, gdy występuje połączenie jednego objawu klinicznego i kryterium laboratoryjnego (minimum). Równolegle przeprowadza się szereg różnicowych środków diagnostycznych. W tym celu specjalista zaleca poddanie się badaniom wykluczającym podobne choroby.

Антифосфолипидный синдром анализ

Zespół antyfosfolipidowy - analiza

Wykrywanie laboratoryjnych objawów obecnego zaburzenia ułatwia badanie płynów biologicznych. Lekarz wyznacza oddanie krwi na zespół antyfosfolipidowy w celu określenia obecności przeciwciał przeciwko osoczu i surowicy na kardiolipiny i antykoagulant toczniowy. Ponadto można wykryć następujące elementy:

  • krioglobuliny;
  • przeciwciała przeciwko erytrocytom;
  • Limfocyty T i B w zwiększonej koncentracji;
  • przeciwjądrowy i czynnik reumatoidalny.

Czasami zaleca się badanie genetyczne, które pozwala na znalezienie markerów zespołu antyfosfolipidowego:

  • HLA-DR7;
  • HLA-B8;
  • HLA-DR2;
  • DR3-HLA.

Jak leczy się zespół antyfosfolipidowy?

Terapia tego zaburzenia autoimmunologicznego zależy od postaci (pierwotnej, wtórnej) i nasilenia objawów klinicznych. Powikłania pojawiają się, gdy kobieta w ciąży ma zespół antyfosfolipidowy - leczenie powinno skutecznie powstrzymywać objawy choroby, zapobiegać zakrzepicy i jednocześnie nie stwarzać zagrożenia dla płodu. Aby osiągnąć trwałą poprawę, reumatolodzy stosują połączone podejście terapeutyczne.

Czy można wyleczyć zespół antyfosfolipidowy?

Całkowite pozbycie się opisanego problemu jest niemożliwe, dopóki nie zostaną ustalone przyczyny jego wystąpienia. Zespół antyfosfolipidowy wymaga kompleksowego leczenia mającego na celu zmniejszenie liczby odpowiednich przeciwciał we krwi i zapobieganie powikłaniom zakrzepowo-zatorowym. W ciężkim przebiegu choroby wymagana jest terapia przeciwzapalna.

Leczenie zespołu antyfosfolipidowego - aktualne zalecenia

Głównym sposobem na wyeliminowanie objawów tej patologii jest stosowanie leków przeciwzakrzepowych i antykoagulantów o działaniu pośrednim:

  • Kwas acetylosalicylowy (aspiryna i analogi);
  • Warfaryna ;
  • Acenocoumarol;
  • Phenylin;
  • Dipyridamol.

Jak leczyć zespół antyfosfolipidowy - zalecenia kliniczne:

  1. Odmówić palenia, picie alkoholu i narkotyków, doustnych środków antykoncepcyjnych.
  2. Popraw dietę na rzecz produktów bogatych w witaminę K - zielona herbata, wątroba, zielone warzywa liściaste.
  3. Odpocznij, obserwuj reżim dnia.
Лечение антифосфолипидного синдрома современные рекомендации

Jeśli standardowa terapia jest nieskuteczna, praktyka przepisywania dodatkowych leków to:

  • aminoquinoliny - Plakvenil, Delagil;
  • bezpośrednie antykoagulanty - Clexane , Fraksiparin;
  • glukokortykoidy - Prednizolon , Metyloprednizolon;
  • inhibitory receptorów płytkowych - Tagren, Clopidogrel;
  • heparynoidy - Emeran, sulodeksyd;
  • cytostatyki - Endoksan, Cytoxan;
  • immunoglobuliny (podawanie dożylne).

Tradycyjna medycyna z zespołem antyfosfolipidowym

Nie ma skutecznych alternatywnych metod leczenia, jedyną opcją jest zastąpienie kwasu acetylosalicylowego naturalnymi surowcami. Nie można powstrzymać zespołu antyfosfolipidowego za pomocą przepisów ludowych, ponieważ naturalne antykoagulanty mają zbyt łagodny wpływ. Przed użyciem jakichkolwiek alternatywnych środków ważne jest, aby skonsultować się z reumatologiem. Tylko ekspert pomoże złagodzić zespół antyfosfolipidowy - zalecenia lekarza powinny być ściśle przestrzegane.

Herbata o właściwościach aspiryny

Składniki:
  • sucha kora wierzby białej - 1-2 łyżeczki.
  • wrzącej wody - 180-220 ml.

Przygotowanie, wykorzystanie :

  1. Surowiec warzywny dokładnie spłukujemy i mielimy.
  2. Kora wierzby z wrzącą wodą, nalegać 20-25 minut.
  3. Pij roztwór jak herbata 3-4 razy dziennie, możesz go posolić.

Zespół antyfosfolipidowy - rokowanie

Wszyscy pacjenci reumatologiczni z rozpoznaną diagnozą powinni być obserwowani przez długi czas i regularnie poddawani badaniom profilaktycznym. Jak długo mogę żyć z zespołem antyfosfolipidowym, zależy od jego postaci, nasilenia i obecności współistniejących zaburzeń immunologicznych. Jeśli zostanie wykryte pierwotne APS z umiarkowanymi objawami, terapia w odpowiednim czasie i profilaktyka pomogą uniknąć powikłań, rokowanie w takich przypadkach jest maksymalnie korzystne.

Czynniki obciążające są połączeniem omawianej choroby z toczniem rumieniowatym, trombocytopenią, utrzymującym się nadciśnieniem tętniczym i innymi patologiami. W takich sytuacjach często rozwija się zespół kompleksu antyfosfolipidowego (katastroficzny), który charakteryzuje się nasileniem objawów klinicznych i nawracającej zakrzepicy. Niektóre konsekwencje mogą zakończyć się śmiercią.

Zespół antyfosfolipidowy i ciąża

Opisana choroba jest częstą przyczyną poronienia, więc wszystkie przyszłe matki powinny przejść badanie profilaktyczne i przekazać krew koagulogramowi. Zespół antyfosfolipidowy w położnictwie jest uważany za poważny czynnik wywołujący śmierć płodu i poronienie, ale jego obecność nie jest werdyktem. Kobieta z taką diagnozą jest w stanie znosić i rodzić zdrowe dziecko, jeśli w czasie ciąży będzie postępować zgodnie z zaleceniami lekarza i przyjmować leki antyagregacyjne.

Podobny schemat stosuje się, gdy planowane jest sztuczne zapłodnienie. Zespół antyfosfolipidowy i IVF są całkowicie zgodne, tylko będą musiały przejść cykl leków przeciwzakrzepowych. Stosowanie antykoagulantów i antyagregantów będzie kontynuowane przez cały okres ciąży. Skuteczność takiego leczenia jest bliska 100%.