"Wirus wczesnego rozwoju" - choroba współczesnych rodziców
Nie ma prawie rodzica, który nigdy nie słyszał rozwój wczesnego dzieciństwa , o jego konieczności, wydajności i skuteczności. Tak, i jak można nie myśleć o wychowaniu geniusza, gdy wokół niego jest tyle nowych metod, przekonujących, że jeśli nie rozwinie się dziecko w wieku poniżej trzech lat, to nie jest jasne, kto z niego wyrośnie. Dlaczego wśród wielu pokoleń, którzy nie mieli najmniejszego pojęcia o wczesnym rozwoju, byli tam geniusze, utalentowani i po prostu odnoszący sukcesy ludzie? To pytanie retoryczne, ale sprawia, że się zastanawiasz.
ObjawyNikt nie kłóci się z tym, że rozwinięte dziecko czuje się pewnie w zespole, uczy się łatwo i czerpie przyjemność z nauki. Pytanie brzmi: co dokładnie i do jakiego rozwoju dążyć. Najgorsze jest to, że dziecko jest terroryzowane literami i cyframi tylko dlatego, że sąsiad czyta już w wieku 2 lat. Co więcej, matka, która usłyszała to na placu zabaw, nie musi być przekonana o własnych oczach, wystarczy jedno zdanie, że idea niższości swojego dziecka na tle innych geeków jest mocno zakorzeniona w głowie ... Być może główny symptom choroby współczesnych rodziców wirusem wczesnego rozwoju można nazwać pragnieniem nauczania czytanie i liczenie. Ale przecież dzieci uczą się świata poprzez emocje, poprzez to, co widzą i słyszą, to znaczy liczby i litery nie mają nic wspólnego z kształtowaniem obrazu życia, ze świadomością zjawisk, przedmiotów, zachowań i wiele więcej.
DiagnozaJeśli rodzice wykupili w podręczniku wszystkie pomoce naukowe, kostki i tabliczki, powiesili zasady pisowni i interpunkcji, tabele Mendelejewa, Bradysa i kogoś innego, i sporządzili przejrzysty harmonogram zajęć z półtora rokiem, można tylko sympatyzować z nim i jego rodzicami. Niestety, takie pragnienie jak najszybszego nauczania szkolnego programu nauczania często wiąże się z niezadowolonymi ambicjami samych rodziców. To pragnienie udowodnienia, że jestem najlepszą mamą lub najlepszym tatą, ponieważ mam tak sprytnie utalentowane dziecko.
KomplikacjeIstnieje jeden subtelny punkt psychologiczny, o którym nie mówi się w kontekście wczesnego rozwoju. Przypuśćmy, że rodzice naprawdę potrafią rozwinąć niezwykłe zdolności u dziecka, aby rosnąć cudowne dziecko , wychwalają go jego nauczyciele w przedszkolu, a potem nauczyciele w szkole podstawowej, przyjaciele, którzy przychodzą odwiedzić przyjaciół mojej matki, nie przestają z serca podziwiać "Eugeniusza Oniegina" i tak dalej. Oczywiście, przez lata "treningu" dziecko ma poczucie, że jest wyjątkowy, a najsmutniejsze - uzależnia - pragnienie nauczania, nie dlatego, że jest interesujące, ale dlatego, że jest do tego zachęcane. Stopniowo utalentowane dziecko na poziomie rozwoju dogania swoich rówieśników, w dojrzałym wieku staje się tym samym, co wszyscy. Czy jesteś pewien, że będzie on w stanie to bezboleśnie postrzegać? Czy jesteś pewien, że bycie osobą dorosłą będzie w stanie obiektywnie ocenić siebie? Psychologowie uważają, że tacy ludzie często są nieszczęśliwi. Przecież w rzeczywistości zachodzi proces odwrotny - nie rozwój osoby, ale pewna utrata tego, co wcześniej ceniono przez innych.
Leczenie Zaufaj swojemu dziecku! Od urodzenia zawodzi morze informacji, które z sukcesem przyswaja, pomagają mu nauczyć się świata. Wszakże zamiast nauczać jak 
Nazwy drzew są pisane, możesz chodzić po parku i nauczyć się je rozróżniać. Ważne jest, aby nie ograniczać pożądania dziecka i nie karcić za osiągnięcia. Na przykład dziecko wspięło się na stolik, z którego może upaść, najprawdopodobniej matka podbiegnie, zejdzie na podłogę iw tonie ostrzeżenia powie, jak źle jest. Ale dokonał odkrycia, osiągnął nowy szczyt w dosłownym i przenośnym sensie, a to jest godne pochwały. To podejście będzie rozwojem, który wpłynie na kształtowanie się jednostki. Dzieciak lubi książki, więc czytaj go z napisem "Fedorino wo" co najmniej 20 razy z rzędu. Emocje uzyskane z takiej komunikacji z moją matką nie mogą być porównywane z tymi, które otrzyma, czytając tę pracę niezależnie w wieku dwóch lat.