Alalia u dzieci

Alalia jest naruszeniem mowy (lub jej całkowitej nieobecności) u dzieci. Jednocześnie nie ma zaburzeń czynnościowych aparatu słuchowego. Zaburzenie mowy jest spowodowane słabym rozwojem lub zaburzeniem obszarów mózgu odpowiedzialnych za mowę, których przyczyną jest niszczenie tych obszarów w okresie rozwoju wewnątrzmacicznego lub w pierwszych latach życia dziecka.

Alalia ruchowa u dzieci nazywana jest opóźnieniem w rozwoju mowy ekspresywnej, spowodowanej niedorozwojem lub zaburzeniem pracy analizatora mowy i silnika (co do zasady, uszkodzenia przewodzących dróg silnika mowy i jego końca korowego). Zewnętrznie, naruszenie analityczno-sitentycznej aktywności tego miejsca wyraża się w zastępowaniu złożonych i subtelnych struktur gramatyczno-artykulacyjnych prostszymi i grubszymi.

Alalia ruchowa u dzieci ma następujące symptomy: dziecko ma trudności z sugestiami, opanowaniem gramatyki języka, ma małe aktywne słownictwo, ale także rozumie mowę innych ludzi.

Leczenie i rokowanie

Badanie dzieci z alalia odbywa się w kompleksie, z interakcją neurologa, pediatry i logopedy. W tym przypadku najważniejsze jest określenie stopnia uszkodzenia mózgu, ponieważ w zależności od tego rozróżnia się ciężkość choroby. W łagodnych przypadkach alalii u dzieci leczenie ogranicza się do sesji z logopedą i do domu, co pozwala szybko nauczyć dziecko nowych słów i gramatyki. W przypadku poważnego uszkodzenia centrów mowy, leczenie może być nieskuteczne, pozwalając jedynie na niewielki rozwój aktywnego słownictwa dziecka, a mowa jako całość pozostaje na podstawowym poziomie: skąpa i gramatyczna.

Aby osiągnąć maksymalną skuteczność, w leczeniu alalii u dzieci stosuje się złożoną terapię, która obejmuje trzy elementy:

Sesje do terapii mowy (zarówno ze specjalistą, jak i z zadaniami domowymi). Specjalnie opracowany system korekcji logopedycznej różnych rodzajów alalii pomaga poszerzyć słownictwo i sprawić, że mowa dziecka jest poprawniejsza. Ten rodzaj leczenia jest skuteczny tylko w przypadku badań systematycznych.
Masaż logopedyczny. Opiera się na wpływie na mięśnie mowy w celu normalizacji napięcia mięśni artykulacyjnych i ułatwienia wymowy dźwięków. Masaż taki odbywa się za pomocą specjalnych sond. Zazwyczaj jeden cykl leczenia składa się z 8-10 sesji.
Mikroprądowa refleksoterapia. Celem takiego leczenia jest aktywacja miejsc korowych, które są odpowiedzialne za chęć mówienia, słownictwo i dykcję, umiejętność konstruowania zdań itp. Kurs składa się z 15 sesji. Liczba kursów i schematów leczenia jest bardzo indywidualna, w zależności od stopnia opóźnienia w rozwoju indywidualnego dziecka.
Leczenie farmakologiczne. Pomimo faktu, że przekonujące naukowe dowody na pozytywne działanie leków i im więcej BAD nie, lekarze często przepisują nootropy i witaminy. Najpopularniejszymi lekami są preparaty o liczbie: spitum, korteksina, gamma-lon, katar, kompleksy witamin z grupy B, itp.

Ogromne znaczenie w leczeniu alalii mają rodzinne zajęcia z dzieckiem (w szczególności przy użyciu materiałów wizualnych).

Charakterystyka osobowości dziecka z alalią

Charakterystyka dzieci z alalią motoryczną:

zmniejszona wydajność, szybkie zmęczenie;
trudności z koncentracją, utrzymywanie uwagi;
wtórne zahamowanie rozwoju intelektualnego, które z reguły mija się z rozwojem mowy;
w związku z uszkodzeniem obszarów mózgu często obserwuje się różne upośledzenia percepcji: wizualne, słuchowe, dotykowe itd., to znaczy dziecko może, na przykład, nie odróżniać podobnych dźwięków lub kolorów, mylić formularzy itp .;
pomimo opóźnień w rozwoju dzieci alalijskie nie są zamknięte, chętne do zabawy, nauki, uczenia się nowych rzeczy, komunikować się, zastępując mowę ekspresywnymi wyrazami twarzy, różnymi gestami itp .;
mentalny infantylizm: częsta zmiana nastroju (nie zawsze odpowiednia do sytuacji), nadmierna głupota, naiwność i naiwność, niezdolność do samokrytyki.

Można poznać osobliwości psyche dzieci z alalią, obserwując ich zachowanie, w szczególności w grze (niezależne lub z innymi dziećmi). Im wyższy stopień uszkodzenia mózgu, tym więcej drażliwości, agresji, izolacji, niechęci do kontaktu lub dalszego działania w przypadku trudności.