Agresja u nastolatków
Wyrósł na słodkie i ciche dziecko, ale pewnego dnia wszystko się zmieniło. Ostro reaguje na krytykę, zaskakuje, a czasem może wdać się w bójkę. Przejawy agresji u nastolatków można znaleźć dosłownie w każdej współczesnej rodzinie. Ale nie każdy rodzic wie, jak ograniczyć swoje dziecko i skierować swoją negatywną energię w spokojny kanał.
Przyczyny agresji u nastolatków
Wiek nastoletni nie jest daremny, zwykle nazywany przejściowym. To okres pokonywania dzieciństwa i dorastania osoby jako osoby. I nie wszystkie te metamorfozy przebiegają gładko. W zależności od natury, wychowania i relacji rodzinnych agresja u dzieci i młodzieży może przybierać różne formy:
- obraża: każde słowo, wypowiedziane nie na miejscu, może powodować ukrytą niechęć. I nie tylko dla dorosłych, ale dla ich rówieśników;
- drażliwość: jeden z najbardziej uderzających wskaźników wieku przejściowego. Wyrażony w niegrzeczności i szybkim temperamencie z jakiegokolwiek powodu;
- podejrzenie: na pewnym etapie przemiany każdy nastolatek przestaje ufać światu zewnętrznemu, wierząc, że "wszyscy są przeciwko niemu";
- ukryta agresja: wszystkie prośby, które brzmią na adres dziecka, są albo ignorowane, albo wykonuje działania przeciwne do tych, które brzmiały;
- pośrednia agresja: nastolatek kieruje swoją irytację do określonej osoby, wyrażając ją w formie przynęty, obelg, złych żartów;
- agresja fizyczna: użycie siły fizycznej przeciwko ludziom;
- agresja słowna: u młodzieży przejawia się w formie negatywnego przepływu werbalnego - krzyków, zagrożeń i słów. Jest to najczęstszy czynnik w dobie przejścia.
Agresja wśród nastolatków jest zjawiskiem, którego nie można ubezpieczać. Nawet jeśli potomstwo otrzymało dużą uwagę i było odpowiednio wykształcone przed przejściem, nie ma gwarancji, że nie zmieni się po osiągnięciu wieku 12-13 lat. Dlatego w każdej rodzinie należy prowadzić zapobieganie agresji u młodzieży.
Korekta agresji u nastolatków
Niestety, diagnoza agresji u nastolatków nie zawsze jest możliwa w rodzinie. Ale problematyczne będzie również podjęcie gwałtownie zmienionego dziecka na psychologa. Dlatego zauważając początkowe przejawy agresji, warto odwołać się do pewnych zasad jej tłumienia:
- Nie odpowiadaj agresji na agresję. Ta porada dotyczy również rodziców przedszkolaków. Nawet jeśli zachowanie dziecka sprawia, że jesteś dość nerwowy, nie bądź taki jak on, w przeciwnym razie sytuacja całkowicie wymknie się spod kontroli. Również rodzice nie powinni przeklinać dziecka, ponieważ może on kopiować swoje zachowanie.
- Głównym zadaniem rodziców jest próba znalezienia wspólnego języka z dzieckiem, z wyłączeniem natarczywości i kontroli. Ważne jest, aby pokazać dziecku najlepsze cechy jego osobowości - przywództwo, dążenie do celu, zdolność do osiągnięcia własnego oraz zmotywowanie dziecka do
rozwój tych cech. - Wielu rodziców próbuje skierować energię nastolatka w spokojny kanał. W tym celu różne sekcje są idealne: projektowanie, taniec, uprawianie sportu itp.
- Wszystkie zachowania rodziców powinny sprawić, że dziecko czuje się jak członek rodziny, którego opinia jest szanowana i respektowana. Dziecko powinno czuć się konieczne i zrozumiane.
- Szanuj poglądy dziecka na życie, nie próbuj narzucać mu swojej opinii. Pamiętaj, że jest także osobą, nawet jeśli nie dojrzałą.