Weterynarze ustalili, że głównymi czynnikami, które mogą wywołać początek choroby, są:
W przeważającej części sami właściciele, którzy nie kontrolują swoich kojarzeń, są winni takiej choroby swojego zwierzęcia. poród lub są zaangażowani w leczenie.
Chorobie towarzyszą następujące zmiany w kondycji fizycznej zwierzęcia:
Jeśli choroba przebiega w zamkniętej postaci, gdy szyjka macicy jest zatkana, ropa zaczyna gromadzić się w ciele i rogach narządu płciowego. Otwartemu rodzajowi patologii towarzyszą liczne charakterystyczne wydzieliny, które dosłownie wylewają się z dróg rodnych zwierzęcia, gdy się podnosi.
Czas rozwoju choroby może wynosić kilka dni lub kilka miesięcy, w trakcie których ropometra może przejść od stanu ostrego do przewlekłego. Początkowe objawy, które pośrednio mogą wskazywać na chorobę, to uciskane, złośliwe i agresywne zachowanie zwierzęcia, odmowa jedzenia i ciągłe pragnienie wody. Warto również zwrócić uwagę na temperaturę ciała kota, która może okresowo rosnąć. Możliwe są wymioty prowadzące do odwodnienia.
Obecność co najmniej jednego takiego niepokojącego objawu jest powodem skontaktowania się z weterynarzem. Lekarz przeprowadzi badanie ultrasonograficzne, wykona badania i przepisze leczenie, bez którego możliwe jest zerwanie macicy i zakażenie krwi.
Jeśli diagnoza zostanie potwierdzona, należy niezwłocznie rozpocząć leczenie, które może mieć charakter zachowawczy i operacyjny. Pierwszy obejmuje długotrwałe leczenie lekami hormonalnymi, antybiotykami i lekami przeciwbakteryjnymi z zastosowaniem terapii podtrzymującej. Warto zauważyć, że ten sposób pozbycia się choroby jest nieskuteczny, kosztowne i przedłużone w czasie, ale jest szansa na uniknięcie radykalnych środków operacyjnych.
Bardziej produktywna jest operacja, w której zwierzę usunie zarówno jajniki, jak i sam organ płciowy. Jest to eliminacja skupienia ropnych i zapalnych procesów, którymi jest macica, która może dać dużą szansę na całkowite wyleczenie zwierzęcia. Oczywiście możliwe jest, że okres pooperacyjny u kota z pirometrią może być nieco komplikowany przez zaostrzenie istniejących chorób przewlekłych. Negatywne aspekty tej opcji leczenia to konieczność znieczulenia i obecności ryzyka chirurgicznego, które w każdym przypadku daje bardziej namacalny efekt końcowy.