Mówią, że ci sami ludzie w naturze nie istnieją. W rzeczywistości tak właśnie jest i każda osoba ma absolutnie indywidualne i unikalne cechy. Istnieje jednak wiele cech wspólnych dla wszystkich ludzi. Ich kolekcja nazywa się temperamentem. Dzięki niemu wszyscy ludzie mogą być podzieleni, przynajmniej na 4 różne i unikalne grupy. Czym różnią się od siebie i co jest w nich podobne? Właśnie to musimy rozebrać.
Każda osoba od urodzenia ma zestaw pewnych cech zachowania. Jako dziecko wykazuje reakcję na wszelkie istotne wpływy w postaci aktywności ruchowej, wzrokowej, mowy i innych. Stwierdzenie, że ludzkie zachowanie kształtuje środowisko społeczne, w którym się znajduje, jest tylko częściowo prawdziwe. Natura przyczynia się także do kształtowania indywidualnych cech jednostki, która czasami objawia się już we wczesnym dzieciństwie podczas stosunku i zabawy. Temperament koloruje psychikę pewnymi odcieniami: szybkością mowy, siłą woli, reakcją emocjonalną, ale w żaden sposób nie wpływa na postawy społeczne, światopogląd i życiowe przekonania jednostki.
Rodzaje temperamentu i ich cechy zostały po raz pierwszy przedstawione w czasach starożytnych. Obserwując indywidualne cechy zachowania pacjenta, lekarz Hipokrates podjął próbę wyjaśnienia procesów zachodzących w ludzkim ciele. Hipokrates jest uważany za osobę, która jako pierwsza zbadała typy ludzkiego temperamentu z naukowego punktu widzenia. Tak więc naukowiec uważał, że ludzkie zachowanie wynika z mieszania w jego ciele czterech płynów: krwi, śluzu, a także czarnej i żółtej żółci. Po wielu stuleciach cztery typy temperamentów nadal mają te same nazwy co te ciecze. Na przykład typ sangwiniczny pochodzi od słowa sanguis ("krew"), choleryk od słowa chole ("żółć"), flegmatyczny - od flegmy ("śluz"), melancholijny - od melan chole ("czarna żółć"). Uważano, że temperament wiąże się ze stylem życia danej osoby. Jeśli na przykład jest mobilny i energiczny, wtedy żółć gromadzi się w ciele, a jeśli dana osoba siedzi przez dłuższy czas, gromadzi się flegma. Istnieje jednak wiele teorii na temat tego, skąd i skąd wziął się temperament, ale wszystkie nie dostarczają pełnego wyjaśnienia tego pojęcia. Tylko I.P. Pawłow już w naszych czasach był w stanie opisać typy temperamentu, oparte na badaniu wyższej aktywności nerwowej człowieka. W rezultacie temperament jest powszechnie rozumiany jako ogólna cecha dynamicznej strony zachowania, która wyraża głównie właściwości układu nerwowego.
Najczęściej w przyrodzie nie znaleziono czystych opisywanych gatunków. Ludzie zwykle mają mieszany typ temperamentu. Jednakże, który z czterech rodzajów zwycięży w jednej lub drugiej osobie, można sprawdzić za pomocą licznych metod psychologicznych.