Transfuzja krwi z niską hemoglobiną

Skład ludzkiej krwi można warunkowo opisać następująco: osocze (część płynna), leukocyty (białe ciała odpowiedzialne za odporność), erytrocyty (czerwone ciała transportujące tlen przez ciało), płytki, dzięki którym krew krzepnie podczas zranienia.

Dzisiaj porozmawiamy o czerwonych ciałkach krwi. Obejmują one hemoglobinę, która "transportuje" tlen do wszystkich tkanek i narządów. Jeśli poziom czerwonych krwinek jest albo hemoglobina spada we krwi, mówiąc o niedokrwistości lub niedokrwistości. W łagodniejszych postaciach tego stanu przepisuje się specjalną dietę oraz substancje zawierające żelazo lub witaminę. Przy krytycznie niskiej hemoglobinie transfuzja krwi jest jedynym sposobem na uratowanie pacjenta.

Kompatybilność z typem krwi do transfuzji

W medycynie transfuzję nazywa się transfuzją krwi. Krew dawcy (osoby zdrowej) i biorcy (pacjenta z niedokrwistością) musi być zgodna z dwoma głównymi kryteriami:

grupa;
Współczynnik Rh.

Kilka lat temu wierzono, że krew z pierwszej grupy z ujemnym czynnikiem Rh pasuje do wszystkich innych osób, ale później odkryto zjawisko aglutynacji erytrocytów. Okazało się, że krew z tą samą grupą i czynnikiem Rh może być niezgodna z powodu tak zwanego konfliktu. antygeny. Jeśli zostanie zrobione na anemia taka transfuzja krwi, erytrocyty sklejają się razem, a pacjent umrze. Aby temu zapobiec, przed transfuzją krwi przeprowadza się więcej niż jeden test.

Należy zauważyć, że krew w czystej postaci jest teraz używana, aw zależności od wskazań do transfuzji krwi, wykonywane są transfuzje jej składników i preparatów (plazma, białka itp.). W przypadku niedokrwistości, pokazana jest masa erytrocytów - będzie ona dalej nazywana krwią.

Próbki krwi

Tak więc nie ma uniwersalnej grupy krwi do transfuzji, dlatego:

grupa krwi pacjenta z niedokrwistością jest dwukrotnie sprawdzana w szpitalu, a następnie porównywana z dawcą (na opakowaniu);
grupa krwi dawcy jest ponownie sprawdzana w laboratorium, pobierając próbkę z opakowania;

zgodność krwi pacjenta i dawcy jest sprawdzana w laboratorium.

Jeśli wszystko jest takie samo, podczas transfuzji krwi wykonuje się test biologiczny. Pacjentowi z niedokrwistością wstrzyknięto 25 ml erytrocytarnej masy płucnej, odczekaj 3 minuty. Powtórz to samo jeszcze dwa razy z trzema minutami. Jeśli po 75 ml wstrzykniętej krwi dawcy pacjent czuje się normalnie, masa jest odpowiednia. Dalsza transfuzja przechodzi kroplówkę (40 - 60 kropli na minutę). Lekarz powinien monitorować ten proces. W opakowaniu z masą erytrocytów dawcy, po zakończeniu transfuzji krwi powinno pozostać około 15 ml. Dwa dni jest przechowywany w lodówce: jeśli po transfuzji krwi dojdzie do komplikacji, pomoże to ustalić przyczynę.