Jeśli w układzie żylnym organizmu występuje duży zakrzep, fragment może od niego oddzielić, co często powoduje przerwanie krążenia krwi w różnych częściach układu oddechowego. W wyniku tego dochodzi do zatoru tętnicy płucnej - przyczyną tego niebezpiecznego stanu z reguły są już istniejące duże zakrzepy krwi zlokalizowane w głębokich żyłach.
Czynniki predysponujące, które powodują naruszenie krzepnięcia krwi i jej krążenia, a zatem - tworzenie się skrzepów krwi, obejmują:
Główną przyczyną tętniczej choroby zakrzepowo-zatorowej jest obecność dużego zakrzepu krwi (skrzepliny). Zwykle znajduje się w głębokich żyłach miednicy lub nóg, co najmniej - ręce lub jedna z komór serca.
Omawiany warunek kończy się zgonem w około 20% przypadków. Dzieje się tak dlatego, że po zablokowaniu tętnicy płucnej uszkodzona gałąź praktycznie przestaje być zasilana krwią, a tym samym zostaje nasycona tlenem. W wyniku tego rozpoczyna się niedotlenienie (niedobór tlenu) narządów wewnętrznych, gwałtownie spada ciśnienie krwi (niedociśnienie), występuje tachykardia, duszność, wstrząs anafilaktyczny . W tym przypadku występuje dysfunkcja jednej z komór serca, uszkodzenie mięśnia sercowego. Po kilku dniach może wystąpić zawał płuca, w którym znajduje się okludowana tętnica.