2 lata kryzysu u dzieci
Eksperci uważają, że kryzysy związane z wiekiem, które ludzie napotykają w życiu, przyczyniają się do poprawy psychiki. Takie etapy przejściowe są charakterystyczne już w wieku przedszkolnym. Dlatego rodzice powinni wiedzieć z wyprzedzeniem o kryzysie dwuletnim dzieciom, aby poznać jego cechy. W tym okresie wiele matek może wydawać się, że dziecko specjalnie testuje ich cierpliwość. W rzeczywistości psychologowie identyfikują kryzys na 3 lata, tylko moment przejściowy może rozpocząć się wcześniej, a później jego czas trwania jest również indywidualny. Niektóre dzieci zaczynają doświadczać tego okresu 2 lat, a niektóre tylko do 4. Dlatego matki powinny być przygotowane na trudności tak szybko, jak to możliwe.
Objawy kryzysu 2 lata u dziecka
W tym wieku tot jest aktywny, dążący do niezależności, szukający możliwości budowania relacji ze światem. Dziecko nadal nie jest zbyt dobre w mówieniu, co uniemożliwia mu wyrażanie pragnień i potrzeb. Dlatego rodzice nie zawsze mogą zrozumieć, czego chce ich dziecko, co w niektórych przypadkach staje się przyczyną histerii.
To, że dziecko w wieku 2-3 lat zaczęło kryzys, matka może zrozumieć przez swoje zmienione zachowanie. Coraz częściej na ich prośby dorośli zaczynają słyszeć "Nie". Ponadto rodzice regularnie napadają na dziecięce napady złości, czasami dzieci w takich sytuacjach mogą wykazywać agresję, łamać zabawki, rzucać przedmioty. Mamy mogą zauważyć, że cipka często pokazuje upór.
Kryzys 2 lat u dzieci - porada psychologa
Ważne jest, aby rodzice zachowali spokój i nie próbowali naciskać na okruchy. To niemożliwe krzyczeć na dziecko i ukarz go stosowanie siły fizycznej, ponieważ niekorzystnie wpływa na kształtowanie osobowości.
Aby przezwyciężyć kryzys trwający 2 lata u dziecka, aby poradzić sobie z napadami złości, należy wziąć pod uwagę zalecenia:
- pewne granice tego, co dozwolone, muszą być ustalone, coś nie może być zabronione, a następnie dozwolone;
- warto zrezygnować z odwiedzania miejsc, w których dziecko szybko się męczy, ponieważ zmęczenie wywołuje również histerię;
- jeśli rodzice nie pozwalają dziecku na coś, to musisz wyjaśnić mu swoją decyzję, dlaczego go zabrali;
jeśli dziecko jest wściekłe, nie możesz go ukarać, lepiej być cierpliwym, spróbuj zmienić dziecko na coś innego; - ważne jest, aby wziąć pod uwagę opinię dzieci, aby zezwolić na powiedzenie "nie";
- rodzice powinni starać się nie nadużywać stałych zakazów;
- dorośli są zobowiązani do monitorowania swoich zachowań, nie można wymyślić relacji między sobą, gdy wiele dzieci.
Konieczne jest uszanowanie życzeń dziecka, wzięcie pod uwagę jego opinii i umożliwienie mu dokonania wyboru tam, gdzie jest to możliwe.