Padaczka jest jedną z najczęstszych przewlekłych chorób neurologicznych, która przejawia się w postaci nagłych napadów drgawkowych. Najczęściej epilepsja to wrodzone i anatomiczne uszkodzenie mózgu, które nie jest obserwowane, a jedynie naruszenie przewodzenia sygnałów nerwowych. Ale jest również padaczka objawowa (wtórna). Ta postać choroby rozwija się wraz z uszkodzeniem mózgu lub zaburzeniami metabolicznymi.

Klasyfikacja padaczki objawowej

Jak każdy inny rodzaj padaczki, objawowe dzieli się na uogólnione i zlokalizowane.

  1. Uogólniona padaczka objawia się w wyniku zmian w głębokich odcinkach, aw przyszłości jej objawy dotykają całego mózgu.
  2. Miejscowa padaczka objawowa (ogniskowa, częściowa) , jak sama nazwa wskazuje, jest spowodowana uszkodzeniem dowolnej części mózgu i zakłóceniem przepływu sygnałów w korze mózgowej. Jest on podzielony (w obszarze dotkniętym) na:
  • objawowa padaczka skroniowa skroniowa;
  • objawowa padaczka czołowa;
  • objawowa padaczka płata ciemieniowego;
  • objawowa padaczka płata potylicznego.

Objawy padaczki objawowej

Uogólnione napady zwykle występują z utrata przytomności oraz całkowitą utratę kontroli pacjenta nad ich działaniami. Najczęściej atakowi towarzyszy upadek i wyraźne drgawki.

Ogólnie rzecz biorąc, przejawy częściowych napadów zależą od umiejscowienia ogniska i mogą być motoryczne, mentalne, autonomiczne, zmysłowe.

Istnieją dwie formy nasilenia padaczki objawowej - łagodne i ciężkie.

  1. Przy lekkich atakach osoba zwykle nie traci przytomności, ale ma nieuczciwe, niezwykłe doznania, utratę kontroli nad częściami ciała.
  2. W złożonych atakach możliwa jest utrata połączenia z rzeczywistością (osoba nie jest świadoma tego, gdzie jest, co się z nim dzieje), konwulsyjnych skurczów pewnych grup mięśni, niekontrolowanych ruchów.

Objawy przedniej objawowej padaczki obejmują:

  • nagłe napady padaczkowe;
  • krótka długość (40-60 sekund);
  • wysoka częstotliwość;
  • zjawiska motoryczne ("pedałowanie" nogami, złożone powtarzalne gesty itp.).

Z objawową padaczką skroniową obserwowaną:

  • zamieszanie;
  • automatyzmy twarzy i nadgarstka;
  • halucynacje słuchowe i wzrokowe.

W przypadku padaczki ciemieniowej :

  • skurcze mięśni;
  • bolesne odczucia;
  • naruszenie percepcji temperatury;
  • ataki pożądania seksualnego.

Gdy padaczka potyliczna charakteryzuje się:

  • halucynacje wzrokowe;
  • zaburzenia wizualne;
  • niekontrolowane mruganie;
  • szarpanie głową.

Diagnostyka i leczenie padaczki objawowej

Rozpoznanie "epilepsji" dokonuje się przy powtarzającym się powtarzaniu napadów. Do diagnostyki uszkodzenia mózgu za pomocą elektroencefalogramu (EEG), obrazowania metodą rezonansu magnetycznego Objawowe objawy epilepsji (MRI) i pozytonowa tomografia emisyjna (PEG).

Leczenie padaczki objawowej zależy głównie od jej rodzaju i postaci objawów i może być lecznicze lub chirurgiczne. Interwencja chirurgiczna może być wymagana, jeśli padaczka jest spowodowana krwotokiem, upośledzeniem dopływu krwi do mózgu, nowotworami lub tętniakami.

W większości przypadków choroba leczy się za pomocą specjalnie dobranego przez lekarza cyklu lekowego, który określa się w zależności od rodzaju i przyczyny padaczki.

Należy pamiętać, że padaczka jest poważną chorobą neurologiczną, a samo leczenie w tym przypadku jest niedopuszczalne i zagraża życiu.