Struktura postaci

Każda osoba ma swój własny styl zachowania, który odróżnia go od innych. Połączenie takich stabilnych funkcji nazywa się charakterem. Psychologia długo i wytrwale badała to zjawisko, nawet zdoławszy wyizolować niezależną gałąź - charakterologię. Cechy podlegają jej zainteresowaniu. postać człowieka, jego powstawanie i strukturę, sposoby diagnozowania charakterystycznych cech i wiele więcej. Przeanalizuj niektóre z tych pytań bardziej szczegółowo.

Tworzenie postaci

Czasami można usłyszeć wyrażenie określające charakter osoby "Urodziłem się w ten sposób i nie mogę inaczej". Być może to prawda, ale z punktu widzenia psychologii jest źle. Faktem jest, że postać nie jest nam dane od urodzenia, powstaje pod wpływem różnych okoliczności. Stabilizacja charakteru rozpoczyna się w wieku przedszkolnym, a do 15 roku życia rozwija się w stosunku do innych. Czy w strukturze charakteru zaczyna się utrwalać w okresie dojrzewania, a podstawy moralności formują się we wczesnej młodości. W wieku 17 lat osiąga się stabilność w postawach, a cechy są stałe, które będą podstawowe przez całe życie. W psychologii uważa się, że po 30 latach zmian w strukturze charakteru osoby jest niezwykle trudno dokonać, wierząc, że w tym wieku osoba ma już w pełni ukształtowane poglądy.

Struktura osobowości w psychologii

Główne cechy osobowości mają wyraźny związek ze sobą, tworząc strukturę postaci. Znajomość tego schematu pozwala, otwieranie jednej cechy na osobę, zakładać obecność towarzyszących jej osób oraz brak stron, które mogłyby kolidować z wykrytą cechą charakteru.

Wśród cech wyróżnia się cechy drugorzędne i pierwotne, komunikacyjne, biznesowe, motywacyjne i komunikacyjne. Grupy cech charakteru wyróżniają się - normalne i anomalne, a także zaakcentowane cechy, które zajmują lukę między tymi dwoma biegunami.

Podstawowe cechy obejmują te, które pojawiają się w charakterze wcześniej niż inne, a cechy drugorzędne obejmują te, które pojawiły się później, i są tworzone na podstawie wcześniejszych. Podstawowe (pierwotne) cechy są zazwyczaj mało zmienne, pozostając z osobą przez całe życie. Wtórny - nie tak stabilny, ulegający zmianom pod wpływem różnych zdarzeń.

Cechy motywacyjne charakteryzują aktywność zachowania i jego skupienie. Obejmuje to interesy i motywacje osoby, ogólnie rzecz biorąc, wszystko, co zmusza go do podjęcia jakiegokolwiek działania. Cechy instrumentalne obejmują te, które pomagają osiągnąć cele w określonych sytuacjach. Oznacza to, że te cechy służą jako środek do uzyskania pożądanego. Po zidentyfikowaniu tych cech u danej osoby, możemy wyjaśnić jego zachowanie, a także przewidzieć kolejne działania.

Dzięki definicji normalnych cech wszystko jest znacznie prostsze, są to cechy charakterystyczne dla ludzi wolnych od umysłu struktura charakteru w psychologii choroby. W związku z tym nieprawidłowe cechy są określane jako charakterystyczne dla osób z różnymi chorobami, takimi jak histeria, schizofrenia, MDP lub nerwica. U osób zdrowych takie cechy są całkowicie nieobecne lub pojawiają się znacznie mniej jaskrawo niż u osoby cierpiącej na choroby. Ale różnicując cechy charakteru tą cechą, należy rozumieć, że tę samą cechę można przypisać zarówno cechom normalnym, jak i anomalnym. Na przykład lęk Będąc słabym lub umiarkowanym, nie czyni postaci normalnej. Wraz ze wzrostem lub nadmiernym lękiem zachowanie danej osoby zostanie znacznie zakłócone, a zatem cecha ta będzie należała do kategorii anomalnych.