Indyjskie lato jest jak słodka, kochająca kobieta: łatwo ją przytulić, delikatnie przycisnąć do ciepłej piersi i dać całusa matce, a dusza jest wypełniona spokojem i szczęściem. Tak więc w tych dniach, gdy natura, już przygotowująca się do jesiennej pogody i zimowego chłodu, nagle spogląda na prawie nieobecne lato i cieszy się ciepłymi dniami, opóźnionymi jesienią. Znaki indyjskiego lata są dobrze znane i przypominają nam o nadchodzącym jesienno-zimowym mrozie.

O znakach
  1. Znaki ludowe mówią, że pogoda w dniu rozpoczęcia indyjskiego lata i jego końca jest zawsze taka sama.
  2. Początek jesiennego upału oznaczał święto Symeona Stylitów, kiedy przygotowywali ogórki na zimę, a oznaki indyjskiego lata stwierdzały, że warzywa solone w tym dniu będą szczególnie smaczne i mocne.
  3. Uważano, że łowiectwo w tym czasie nie tylko zakończy się powodzeniem, ale także poprawi zdrowie zarówno myśliwych, jak i zwierząt, które wspólnie z nimi wzięły udział w polowaniu.

Ludowe znaki indyjskiego lata donoszą, że ciepła i sucha pogoda w tych dniach zapowiada deszczową jesień z dużym zbiorem grzybów, i odwrotnie, deszczowe lato lata zostanie zastąpione suchą jesienią, a zbiory grzybów w tym przypadku nie mogą być policzone.

W tym okresie były też zabawne znaki i przesądy. W wioskach grzebali ... muchy! Tak, tak. Wierzenia ludu zabraniały im zabijać aż do początku lata indyjskiego, a ich zniszczenie właśnie w tym okresie, uwierzyli, uwolniło mieszkanie od tych irytujących owadów. Podobnie jak karaluchy.

Indyjskie lato jest bogate omeny nie tylko związane z pogodą. W tym czasie zwykle grali wesela, a niezamężne dziewczyny odgadywali na włóknach lnianych ich konkurentów, próbując zrozumieć, czy wybrany będzie uprzejmy i hojny. Jeśli pierwsze włókna leżą płasko, mąż będzie właśnie taki.

Wieczorami dziewczęta grały w okrągłe tańce, śpiewając piosenki i grając w gry, a chłopcy poszli na tańce, by wybrać narzeczonych - ludzie radośnie minęli ostatnie ciepłe dni.