Oznaki autyzmu u dzieci
Autyzm jest powszechnym zaburzeniem rozwojowym, szczególnie wpływającym na psychikę. Przyczyną choroby jest połączenie cech genetycznych neurorozwoju i czynnika ekologicznego. Objawy autyzmu u dzieci można zidentyfikować w ciągu pierwszych trzech lat życia, a im szybciej to nastąpi, tym szybciej rozpocznie się terapia i tym większe jest prawdopodobieństwo, że niemowlę będzie w stanie normalnie przystosować się do społeczeństwa. Niestety oznaki autyzmu dziecięcego są dość trudne do wykrycia przed ukończeniem trzeciego roku życia, ale nadal są dość zauważalne, więc być może każdy rodzic powinien wiedzieć, jak autyzm przejawia się u dzieci, przynajmniej w kategoriach ogólnych.
Autyzm u dzieci - objawy
Pierwsze objawy autyzmu wczesnego dzieciństwa można zidentyfikować w wieku jednego miesiąca. Zazwyczaj dzieci już w tym czasie uczą się skupiać wzrok na twarzach ludzi, szczególnie podkreślając ich matki. Dzieci z autyzmem mogą wcale nie patrzeć na ich twarze lub patrzeć na nie obojętnie. Te dzieci nie pyskają z rodzicami, nie ciągną za pióra, reagują niewłaściwie na to, co się dzieje. Tak więc, aby płakać lub krzyczeć, mogą reagować śmiechem i na odwrót - płacząc, gdy słyszą śmiech. W niektórych przypadkach dzieci na ogół nie reagują na to, co się dzieje.
Dla małych autystów nie jest łatwo nawiązać relacje z matkami lub opiekunami. Na rękach matki reagują napięciami lub odwrotnie - "rozprzestrzeniają się", wycofanie matki może być bolesne, aż do rozwoju chorób organicznych, i może w ogóle nie zwracać uwagi. Interesujące jest to, że reakcje mogą się zmieniać - czasami dziecko nie zwraca uwagi na rodziców, a czasami nie pozwala sobie na jeden krok.
Starsze dzieci dają bardziej oczywiste objawy - stają się coraz bardziej obojętne, obojętne wobec innych. Nie interesują ich rówieśnicy, nie bawią się z nimi, istnieje poczucie, że żyją we własnym świecie. Czasami możliwa jest druga skrajność - dzieci z uporem "flirtują" z nieznajomymi, chętnie trafiają w ręce wszystkich dorosłych bez różnicy. Dzieci z autyzmem bardzo boleśnie reagują na zmiany w sytuacji, naruszając utrwalony rytm życia, są skłonne do obsesyjnych, powtarzalnych działań.
Często autyzmowi u dzieci towarzyszy opóźniony rozwój mowy. W tym przypadku dziecko może mieć wysoki poziom inteligencji, a nawet zdolności w dowolnym obszarze. Jednocześnie wydaje się rodzicom, że dziecko po prostu ich nie zauważa.
Oczywiście, całe to naruszenie manifestuje się na swój sposób, ale istnieją ogólne oznaki, które pozwalają odpowiedzieć na pytanie, jak określić autyzm u dziecka:
- dziecko nie nawiązuje kontaktu wzrokowego, odwraca wzrok;
- odrzuca macierzyńskie pieszczoty, nie wchodzi w broń;
- jednocześnie może wystąpić silna zależność od matki (lub osoby wykonującej jej funkcje);
- wyraźna preferencja dla dziecka jednego z rodziców;
- brak lub opóźnienie wypowiedzi;
- brak zainteresowania rówieśnikami, trudności w komunikowaniu się z nimi. Dla dorosłych wręcz przeciwnie - czasami istnieje nadmierne usposobienie;
- niezdolność do odpowiedniej reakcji na to, co się dzieje;
- zależność od zwyczajowego sposobu życia i jego atrybutów;
- powtarzające się akcje, dźwięki, słowa.
Sukces terapii i umiejętność adaptacji dziecka ze zdiagnozowanym autyzmem zależy od ciężkości choroby. Pod względem głębokości i zakresu zaburzeń rozwojowych stworzyli uogólnioną klasyfikację odmian autyzmu dziecięcego:
Klasyfikacja w grupie 1 charakteryzuje się najgłębszą postacią autyzmu. Dzieci są całkowicie odseparowane od świata zewnętrznego, nie używają mowy, mimiki i gestów.
Grupa 2 obejmuje dzieci bardziej aktywnych, ale dostrzegających 
rzeczywistość jest selektywna. Mogą używać znaczków motorowych i mowy, stereotypy zwyczajowego stylu życia są dla nich szczególnie ważne.
3 grupa . Dzieci, które do niego wchodzą, są aktywne, ale nie są w stanie obiektywnie ocenić sytuacji, dlatego często mają konflikty z innymi. Ich myślenie jest zepsute, z powodu tego, że nie są w stanie złapać "podtekstu" w słowach i działaniach innych.
Grupa 4 - dotyczy to dzieci z łagodną postacią autyzmu. Są bardzo wrażliwe, przestają komunikować się przy występowaniu najmniejszych przeszkód. Ta forma autyzmu jest oceniana jako opóźnienie rozwojowe, a stopień adaptacji społecznej jest dość wysoki.