Objawy autyzmu u 3-letniego dziecka
Niestety we współczesnym świecie tendencja do diagnozowania "autyzmu" u dzieci stale rośnie. Naukowcy wciąż nie mają pojęcia powód to odchylenie, ale zauważono, że czasami choroba jest dziedziczna.
Chociaż istnieje taka diagnoza w słowniku medycznym, autyzm nie jest tak naprawdę chorobą jako taką. Jest to tylko różnica między danym dzieckiem a rówieśnikami w różnych sytuacjach behawioralnych.
Objawy autyzmu u dzieci poniżej 3 lat
Co do zasady diagnoza jest wykonywana dopiero po ukończeniu piątego roku życia, ale pierwsze oznaki Autyzm u dzieci można zobaczyć przed początkiem 3-4 lat, a nawet wcześniej. Niektóre dzieci wyraźnie zdradzają swoje zachowanie odejście od normy już w wieku półtora roku, a uważni rodzice mogą sami podejrzewać, że coś jest nie tak.
Ogólnie objawy autyzmu u 3-letniego dziecka są pośrednie, a nawet jeśli rodzice znaleźli niektóre z nich na swoim potomstwie, nie zawsze oznacza to chorobę. Rozpoznanie może być wykonane tylko przez kompetentnego neurologa, który monitoruje dziecko, a także przypisuje specjalne testy do wstępnej diagnozy.
Tak więc, jakie oznaki i objawy autyzmu u dzieci w wieku 3 lat muszą zwracać uwagę na rodziców, teraz weźmiemy pod uwagę. Są podzielone na trzy podgrupy: społeczną, komunikatywną i stereotypową (monotonia w zachowaniu).
Znaki społeczne- Dziecko nie jest zainteresowane zabawkami, ale zwykłymi przedmiotami gospodarstwa domowego (meble, sprzęt radiowy, przybory kuchenne), całkowicie ignorując zabawę dzieci.
- Niemożliwe jest przewidzenie reakcji dziecka na ten lub inny efekt.
- Dziecko nie ma naśladowania dorosłych, które zaczyna się u dzieci po roku.
- Dziecko zawsze gra w pojedynkę i ignoruje towarzystwo rówieśników lub rodziców.
- Niemal zawsze dziecko unika patrzenia w oczy podczas komunikowania się i obserwuje usta lub ruchy rąk rozmówcy, gdy się do nich zbliży.
- Najczęściej dziecko z autyzmem nie toleruje kontaktu fizycznego z innymi.
- Dziecko jest bardzo przywiązane do matki i nieodpowiednio reaguje na jej nieobecność lub, przeciwnie, nie toleruje jej i nie uspokoi się, dopóki nie opuści swojego terytorium.
- Dzieci często mówią o sobie w trzeciej osobie, zamiast "ja" używają swojego imienia lub mówią "On".
- Dziecko nie rozwinęło się lub źle rozwinęło mowę na swój wiek.
- Dzieciak w ogóle nie interesuje się otaczającym go światem, nie zadaje pytań.
- W odpowiedzi na uśmiech, dziecko nigdy się nie uśmiecha, aw życiu codziennym na ogół uśmiecha się niezwykle rzadko.
- Często mowa dziecka składa się z fikcyjnych słów, fraz lub stale powtarzanych obcych, raz słyszanych słów.
- Dzieciak prawie nigdy nie odpowiada na prośby dorosłego, nie reaguje na jego imię.
- Dziecko reaguje nieodpowiednio na zmianę sytuacji lub ludzi w pokoju.
Jest wygodny tylko z tymi samymi ludźmi, resztę postrzega z wrogością. - Dzieciak je tylko produkty, które wybiera, i nigdy nie próbuje niczego nowego.
- Powtarzanie monotonnych, monotonnych ruchów prostych również świadczy o zaburzeniu psychicznym.
- Drobni autorzy ściśle przestrzegają codziennej rutyny i są bardzo pedantyczni.
Niestety, nie ma lekarstwa na autyzm. Ale dziecko będzie bardzo pomocne w dostosowaniu w społeczeństwie specjalnych środków zaradczych i pracy z psychologiem.