Samokrytycyzm

Charakter osoby - Jest to struktura trwałych właściwości mentalnych, które określają charakterystyki relacji i ludzkich zachowań. W strukturze charakteru znajdują się cztery grupy cech, które wyrażają stosunek osoby do różnych stron rzeczywistości:

wrażliwość, towarzyskość i zdolność reagowania charakteryzują osobę innym ludziom;
pracowitość, sumienność w pracy i skłonność do kreatywności charakteryzują osobę do pracy;
samokrytycyzm, skromność, duma charakteryzują postawę człowieka wobec samego siebie;
dokładność, ostrożne obchodzenie się z rzeczami scharakteryzować osobę do rzeczy.

Te relacje dla osoby są ustalone w zwykłych formach komunikacji, zachowania i aktywności.

W tym artykule rozważamy trzecią grupę cech - związek osoby z samym sobą, a mianowicie samokrytycyzm, który wyraża zdolność do trzeźwej oceny własnych działań i przyznawania się do błędów. Samokrytycyzm jest przydatną cechą, która pomaga ludziom się poprawiać. Jest to obiektywny pogląd o sobie, który pozwala dostrzec zarówno zalety, jak i wady. Należy jednak pamiętać, że samokrytycyzm nie powinien osiągnąć samowystarczalności (nadmiernej samokrytyki), która ma negatywne konsekwencje.

Osoby o niskim poczuciu własnej wartości w życiu codziennym szukają dowodów na złe nastawienie do siebie. Dla nich każdy błąd mówi o niewypłacalności. Z powodu porażki lub trudności, stają się notoryczne i stygmatyzują się ("nie kompetentny", "głupi", "nieatrakcyjny" itd.). Tak więc ci ludzie w stosunku do samych siebie całkowicie negują pozytywne cechy i widzą siebie tylko z jednej strony. W rezultacie mają nadmierną samokrytycyzm. Stan ten przyczynia się do niedoszacowania poczucia własnej wartości, ponieważ wywołuje poczucie wstydu, poczucia winy i wywołuje depresję.

Test samokrytycyzmu

Możesz ocenić wpływ samokrytycyzmu na ciebie poprzez następujące pytania:

Dla każdego z piętnastu pytań wybierz jedno z siedmiu stwierdzeń (1-nie, 2-nie więcej niż tak, 3-raczej nie, 4-nie wiem, 5-bardziej prawdopodobne, 6-więcej tak, niż nie, 7-tak) najlepiej opisuje twoje uczucia.

Trudno być szczęśliwym, jeśli nie bogatym, nie pięknym, nie mądrym i nie utalentowanym.
Ludzie pomyślą o mnie gorzej, jeśli popełnię błąd.
Jeśli przez cały czas robię wszystko źle, nie będą mnie szanować.
Oznaką słabości jest prośba o pomoc.
Jestem słaba, jeśli nie odniesie sukcesu, tak jak inni.
Jeśli nie można zrobić dobrze, to nie warto podejmować.
Mogę być uznany za porażkę, jeśli zawiodę.
Jeśli ludzie nie zgadzają się ze mną, to najprawdopodobniej oznacza, że mnie nie lubili.
Będę wyglądał głupio, jeśli zadaję pytanie.
Jeśli chcę być cennym pracownikiem, to nie wolno mi w jednej rzeczy przewyższać.
Jeśli nie ustawię dla siebie wysokiej ramki, stanę się mierny.
Jeśli ludzie dowiedzą się, kim naprawdę jestem, ludzie pomyślą o mnie gorzej.
Ludzie, którzy mają dobre pomysły, są lepsi od tych, którzy ich nie mają.

Jeśli popełnię błąd, będę zdenerwowany.
Jeśli zawiodę choćby częściowo, to dla mnie będzie to oznaczać całkowitą porażkę.

Teraz policz punkty: nie - jeden punkt; nie więcej niż tak - dwa punkty; raczej nie - trzy punkty; Nie wiem - cztery punkty; raczej tak - pięć punktów; więcej niż sześć punktów; Tak - siedem punktów.

I sprawdź wynik:

54 punkty lub więcej to wysoki poziom samokrytycyzmu;
39 - średni poziom;
24 lub mniej - niska.

Tak więc przeprowadziłeś test i ustaliłeś, jak bardzo jesteś samokrytyczny. Teraz tylko Ty decydujesz, czy potrzeba samokrytyki, czy nie. Jak użyteczna i ważna dla Ciebie i Twoich bliskich jest jakość.