Schizotypowe zaburzenie osobowości
Schizotypowe zaburzenie osobowości jest rozumiane jako choroba psychiczna, która należy do schizofrenii o niskiej intensywności. Może trwać przez długi czas, powodując różne anomalie myślenia i zachowania, które są zauważalne tylko przy bliskiej i długiej obserwacji pacjenta.
Przyczyny schizotypowego zaburzenia osobowości
W każdym przypadku przyczyny te są indywidualne, ale lekarze widzą związek między naruszeniami a wczesnym dzieciństwem pacjenta. Jeśli potrzeby dziecka były ignorowane, brakowało mu uwagi dorosłych, poddano go do przemocy i inne traumy fizyczne i psychiczne, wtedy ta dolegliwość może rozwinąć się później. Ponadto dziedziczność ma ogromne znaczenie, ponieważ ten stan patologiczny może się pojawić z powodu predyspozycji genetycznych.
Objawy schizotypowego zaburzenia osobowości
Tacy pacjenci są prawie zawsze odgrodzeni od środowiska społecznego. Ich zachowanie i wygląd można uznać za ekscentryczne, dziwne, ekscentryczne. Dręczy ich paranoja i podejrzliwość, obsesje, słuchowe, wizualne i inne halucynacje. Często zachowują się agresywnie, krzyczą i płaczą bez powodu. W rozmowie osoba może stracić wątek konwersacji, często powtarzać poszczególne urywki fraz.
Objawy choroby u dzieci są identyczne jak u dorosłych. Często zdarza się, że dziecku towarzyszy rozpoznanie autyzmu, podczas gdy dziecko może nie reagować odpowiednio na jakiekolwiek działania, które nie odpowiadają jego wyobrażeniom o tym, jak powinno być. Takie dzieci mogą mieć zaburzoną koordynację. Wraz z wiekiem symptomatologia choroby wzrasta wraz z nabywaniem nowych syndromów.
Diagnoza i leczenie
Diagnoza jest postawiona tylko wtedy, gdy pacjent ma co najmniej 4 objawy spośród wszystkich istniejących od co najmniej 2 lat. Typowym objawem zaburzenia psychicznego jest zaprzeczenie jego obecności przez pacjenta. Ci, którzy są zainteresowani tym, czy można wyleczyć schizotypotypowe zaburzenie, nie mogą odpowiedzieć jednoznacznie, ponieważ rokowanie jest zawsze indywidualne. Jednocześnie ogromną wagę przywiązuje się do psychoterapii, ponieważ jeśli nie ma wybuchów epidemii agresja i gniew, pacjent nie jest poddawany terapii lekowej neuroleptykami i leczony jedynie metodami psychoterapeutycznymi. Należy jednak pamiętać, że schizotypowe zaburzenie osobowości jest chorobą przewlekłą i może okresowo się pogarszać.