Szkarłatna gorączka odnosi się do chorób zakaźnych, które dotknęły ludzkość w czasach starożytnych. Jednak w toku ewolucji ludzie rozwinęli się i jeśli przedtem szkarlatynę uznano za straszną chorobę, która zawsze prowadzi do komplikacji, które pozostają do końca życia, dziś jest ona niesiona przez wielu w łatwej formie.
Szkarłatna gorączka często choruje tylko na dzieci, których odporność jest jeszcze zbyt słaba, aby oprzeć się uporczywym bakteriom. I wielu z nich ma pytanie, czy dorośli cierpią na szkarlatynę wierząc, że jest to choroba wyłącznie "dziecięca". Oczywiście infekcja nie ma znaczenia, w jakim wieku ma organizm - ponieważ ważne jest tylko osłabienie układu odpornościowego. Dlatego dorośli i dzieci cierpią na szkarlatynę.
Objawy szkarlatyny u dorosłych można zauważyć już w tydzień po zakażeniu, aw niektórych przypadkach w ciągu dwóch tygodni. To zależy od tego, jak duża odporność może powstrzymać infekcję.
Temperatura szkarlatyny rzadko przekracza 38 stopni. W tym przypadku pacjent może być dręczony przez bóle głowy, depresyjny stan emocjonalny, osłabienie. Wyraźną oznaką tej choroby są pojedyncze wymioty, po których gardło zaczyna boleć po kilku godzinach.
Zewnętrzne objawy szkarlatyny pojawiają się następnego dnia po gorączce i wymiotach:
Ponieważ szkarlatyna ma tendencję do słabego objawiania się, może nie być żadnych wyraźnych objawów: na przykład nie ma gorączki lub twarz nie jest pokryta czerwonymi plamami, w przeciwieństwie do innych części ciała. Łagodna postać szkarlatyny nie wyklucza możliwych powikłań:
Okres inkubacji szkarlatyny u dorosłych wynosi około 10 dni.
Leczenie szkarlatyny u dorosłych praktycznie nie różni się od leczenia dzieci. Jedyna różnica polega na dawkowaniu leków.
Środki zapobiegawcze polegają głównie na przestrzeganiu norm sanitarnych - izolowaniu pacjenta, wydawaniu mu pewnych rzeczy osobistych (naczyń, ręczników). Streptococcus umiera w wysokich temperaturach, więc wszystkie rzeczy używane przez pacjenta muszą zostać poddane obróbce cieplnej.