Tynkowanie lub renowacja tynku może "wziąć" wilgoć ze ścian i wydobyć ją bardzo szybko, ponieważ ma porowatą strukturę. A dzięki hydrofobowej impregnacji zapobiega ruchowi wody w przeciwnym kierunku. Taka powierzchnia nie jest systemem izolującym ani uszczelniającym, nie odsuwa i nie odwod- nia materiałów ściennych.
Taka powłoka ma na celu odtworzenie budynków zniszczonych przez wilgoć. Ze względu na swoje właściwości ochronne, rozwarstwianie się materiałów podczas pracy nie występuje, dlatego bardzo często w łazience stosuje się tynk sanityzacyjny.
Do zwalczania wilgoci wystarczy tylko 2 cm powłoki. Przygotowanie ścian pod płytką zajmie kilka tygodni, ponieważ materiał ten musi wyschnąć i stwardnieć.
Jego zalety są oczywiste:
Ponadto do ścian drewnianych stosuje się również tynk sanityzacyjny. Ona ich ochroni wilgoć i grzyb . Nie zaleca się stosowania go podczas tynkowania piwnic budynków, a także ścian z płyt kartonowo-gipsowych.
Ponieważ wapno budowlane, cement, perlit i dodatki stanowią część renowacyjnego tynku, należy go nakładać na ściany w dwóch warstwach. Zasada działania polega na tym, że nadmiar wilgoci i soli wchłania się do bardziej porowatej warstwy i pozostaje w środku, zapobiegając w ten sposób jej gromadzeniu się na granicy. Dzięki temu efektowi tynk nie zdziera się i służy przez długi czas.
Tynk dezynfekujący jest idealnym wyborem do pomieszczeń, w których jest woda, ponieważ skutecznie walczy z wysoką wilgotnością i szkodliwymi mikroorganizmami.