Piękno i zdrowie Zdrowie kobiet

Zerwanie więzadła stawu barkowego

Podskórne pęknięcie więzadeł stawu barkowego charakteryzuje się ich silnym uszkodzeniem. Uraz ten jest spowodowany głównie nadmiernym wysiłkiem fizycznym w okolicy barku lub podczas upadku. W niektórych przypadkach może pojawić się po gwałtownym ruchu palcem ręki.

Objawy pęknięcia więzadła barkowego

Objawy zerwania więzadeł stawu barkowego to:

  • obrzęk barków;
  • zaczerwienienie tkanek i niewielkie siniaczenie;
  • ciężka tkliwość w palpacji stawu;
  • ograniczając ruch ramienia;
  • wzrost temperatury.

Uraz ten prawie zawsze towarzyszy bólowi wynikającemu z ciężkiego stanu zapalnego obracającego się mankietu. Konieczne jest rozpoczęcie leczenia zerwania więzadeł stawu barkowego tak szybko, jak to możliwe po jego rozpoznaniu, ponieważ wraz z postępem rozciągania pojawia się zapalenie kaletki iw ciężkich przypadkach - zapalenie okołostawowe lub tendencje bicepsów.

Leczenie pęknięcia więzadeł stawu barkowego

Leczenie częściowego zerwania więzadeł stawu barkowego, gdy przewodność jest zachowana (zarówno nerwowa, jak i naczyniowa), rozpoczyna się od unieruchomienia kończyny. Zwykle do tego celu należy użyć specjalnego bandaża mocującego. Jest zużyty, bez usuwania, przez kilka dni, po czym zaczyna się rozwijać uszkodzony staw. Im trudniejsza jest kontuzja, tym dłużej trzeba zakładać bandaż. W ciągu pierwszych 2 dni pacjent musi koniecznie robić zimne kompresy trzy razy dziennie przez 20 minut.

Podczas leczenia zerwania więzadeł stawu barkowego można wziąć środki przeciwbólowe. Najlepiej stosować:

  • Ibuprofen;
  • Aspiryna;
  • Naproxen.

Również od środków farmakologicznych należy zastosować specjalną maść rozgrzewającą. Może to być żel Dolobene, Finalgon lub Apizartron .

Po całkowitym rozerwaniu więzadeł stawu barkowego należy wykonać operację. Wskazuje się również, jeśli ból jest bardzo długotrwały lub w przypadku, gdy sportowcy potrzebują krótkiego czasu. Zerwanie więzadła w obrębie stawów barkowych czas na pełne przywrócenie mobilności.

Chirurgia może mieć dwa typy:

  1. Operacja zamknięta - wykonywana przez nacięcie, ścięgno jest zszywane i szyte. Jest to traumatyczna metoda leczenia, która wymaga długotrwałej rehabilitacji.
  2. Chirurgia artroskopowa - wykonano dwa małe nacięcia, artroskop wprowadzono do jednego, a specjalny instrument chirurgiczny, do którego przywrócono więzadło, umieszczono w drugiej. Jeśli taka operacja się powiedzie, pacjent może wrócić do domu tego samego dnia.