Wśród radykalnych metod leczenia wrzodów, chorób onkologicznych, polipów, a czasem ciężkich stadiów otyłości, szczególną uwagę należy zwrócić na resekcję żołądka. Operacja ta polega na usunięciu dość dużej części narządu, a następnie przywróceniu przewodu pokarmowego poprzez zastosowanie zespolenia.
Rozważane typy interwencji chirurgicznych różnią się wielkością odciętej części narządu. Tak dalsza resekcja obejmuje usunięcie 66-75% dolnych podziałów. Podczas tej samej operacji proksymalnej dochodzi do wycięcia górnej części żołądka, w tym do tętnicy.
Inne rodzaje zabiegów chirurgicznych:
Są to podgatunki typów już opisanych i są przeznaczone do leczenia wrzodów trawiennych, raków, rak żołądka , przerzuty.
Należy zauważyć, że obecnie popularne operacje laparoskopowe nie są odpowiednie dla opisanych przypadków. Ta minimalnie inwazyjna interwencja nie pozwala na uzyskanie najdokładniejszej oceny rozległości dotkniętej tkanki. W związku z tym resekcja laparoskopowa żołądka nie jest stosowana lub jest bardzo rzadko przepisywana z reguły w początkowych stadiach nowotworu bez wzrostu przerzutów.
Podobnie jak w przypadku każdej procedury chirurgicznej, technika ta wiąże się z ryzykiem wystąpienia negatywnych objawów. Na ogół ich połączenie nazywa się syndromem po resekcji, najczęstszymi objawami są zespół zespolenia i zespalania po gastrektomii, czasami występuje "błędne koło".
W pierwszym przypadku występuje silne zapalenie zespolenia żołądkowo-jelitowego. Dalszemu postępowi patologii towarzyszy jej zwężenie, naruszenie ewakuacji treści narządów. Typowe objawy obejmują wymioty, nudności, gromadzenie się płynów i gazów w żołądku oraz infiltrację.
Kiedy syndrom wyrzucania pojawia się takie objawy:
Procesowi temu towarzyszy naruszenie odruchów organicznych, szybka ewakuacja żywności.
Tak zwane "błędne koło" charakteryzuje się przenikaniem treści żołądka głównie przez strażnika. Z powodu przelania jelit, jest on ponownie rzucany na operowany narząd i wywołuje objawy kliniczne:
Pierwszy raz po zabiegu zalecany jest odpoczynek w łóżku lub minimalna aktywność fizyczna, podczas gdy szwy są wystarczająco naprężone.
W przyszłości pacjent powinien ściśle przestrzegać specjalnej diety, która polega przede wszystkim na postach terapeutycznych (2-4 dni), a następnie - pozyskiwaniu substancji odżywczych poprzez infuzje i sondę. Przy dobrym wyleczeniu rozwija się dieta terapeutyczna, a podstawowe zasady to:
Ważne jest, aby całkowicie przetwarzać termicznie całą żywność, wskazane jest gotowanie lub gotowanie na parze, a także ostrożnie mielenie, nawet warzyw i owoców.
Po 10-14 dniach od diety zaleca się rozszerzenie diety:
Ważne jest ograniczenie spożycia węglowodanów w postaci białej mąki i wypieków z niej, cukrów. Ściśle zabronione:
Pełna restrykcja ścisłego wdrożenia tych zasad następuje w ciągu 2-5 lat.