Radioterapia w onkologii

Radioterapia w onkologii jest jedną z najskuteczniejszych metod leczenia różnych nowotworów. Opiera się na efekcie promieniowania jonizującego wytworzonego przez specjalne urządzenie o silnym źródle promieniotwórczym. Pomaga nie tylko zmniejszyć rozmiar guza, ale także całkowicie go wyeliminować.

Radioterapia jest często stosowana w onkologii, ponieważ umożliwia "przebicie" guza. Komórki nowotworowe są wrażliwe na promieniowanie jonizujące. Podczas napromieniowania czynnie dzielą się i wiele mutacji gromadzi się w guzie, a naczynia zasilające je częściowo zarastają. W rezultacie umiera. W tym samym czasie normalne komórki praktycznie nie odbierają promieniowania, dlatego nie cierpią z tego powodu.

W onkologii istnieje kilka rodzajów radioterapii:

1. Zdalne - napromienianie odbywa się w niewielkiej odległości od skóry.
2. Kontakt - urządzenie umieszczane jest bezpośrednio na skórze.
3. Wewnątrznaczyniowo - urządzenie wstrzykuje się bezpośrednio do uszkodzonego narządu (na przykład przełyku, macicy, odbytnica ).
4. Wewnątrznaczyniowo - źródło promieniowania radioaktywnego znajduje się w guzie.

Każdy rodzaj takiego promieniowania może być stosowany jako pojedyncza metoda leczenia lub jednocześnie z innymi metodami (chemioterapia lub chirurgia). Zazwyczaj radioterapia w onkologii jest stosowana po operacji, aby całkowicie zabić pozostałe komórki nowotworowe lub przed zabiegiem chirurgicznym w celu zmniejszenia wielkości guza. Przebieg promieniowania można również przepisać w przypadku nawrotów raka po krótkim lub długim okresie czasu.

Radioterapia ma wiele niepożądanych reakcji. Ponadto nabłonek jelitowy i układ krwiotwórczy są nadwrażliwe na promieniowanie. W niektórych przypadkach odzyskanie ciała po radioterapii w onkologii będzie bardzo trudne lub nawet, stan pacjenta pogorszy się. W związku z tym ekspozycji na promieniowanie nie można przeprowadzić w:

• wyraźne zjawisko zatrucia;
• gorączka;
• rozpad złośliwego guza, któremu towarzyszy krwawienie lub krwioplucie;
• wyniszczenie;
• kiełkowanie guza w duże naczynia lub narządy wewnętrzne;
• rozległa choroba nowotworowa;
• liczne przerzuty;
• anemia;
• leukopenia ;
• małopłytkowość.

Radioterapia jest również przeciwwskazana dla osób, które oprócz guza mają inne ciężkie schorzenia:

• zawał mięśnia sercowego;
• niewydolność oddechowa;
• gruźlica płucna itp.

Przy zdalnej ekspozycji na promieniowanie pojawia się pacjent:

• swędzenie;
• suchość
• peeling skóry.

Po narażeniu na szyję i głowę w większości wypadków włosy wypadają z pacjentów, a słuch jest zaburzony, czasami pojawia się łaskotanie w gardle, ból w połykaniu i ochrypły głos. Konsekwencje radioterapii, która napromieniowuje narządy w jamie klatki piersiowej, są cięższe. U pacjentów rozwija się suchy kaszel, duszność i tkliwość mięśni.

Promieniotwórcze działanie na narządy jamy brzusznej może prowadzić do:

• utrata masy ciała;
• zmniejszony apetyt;
• naruszenie oddawania moczu.

U wielu pacjentów występują mdłości, biegunka i wymioty. Radioterapia w onkologii piersi prowokuje wystąpienie zapalne reakcje skórne, bóle mięśni i kaszel.

Kiedy ta metoda leczenia jest połączona z chemioterapią, obserwuje się neutropenię - gwałtowny spadek poziomu leukocytów. Radioaktywna terapia może wywoływać zapalenie pęcherza i zwiększać kardiotoksyczność. Z późniejszych konsekwencji najczęstsze są:

• zanik skóry;
• opóźnienie wzrostu lub ciężkie zniekształcenie kości;
• spustoszenie naczyń limfatycznych;
• asymetria poszczególnych części ciała.

• ← Martwica promieniowania
• Radioterapia →