Psychologia i związki Poznaj siebie

Zaburzenia psychosomatyczne

Wszyscy wiedzą, że nasz zły nastrój może znacznie spowolnić proces leczenia. Jednak niewiele osób uważa, że ​​związek między stresem spowodowanym przez złe myśli i choroby (zaburzenia psychosomatyczne) jest znacznie bliżej. Tymczasem koncepcja "psychosomatyki" prawie 200 lat temu została wprowadzona do użytku naukowego, jednak nie można było uzyskać jej jednoznacznej interpretacji.

Objawy zaburzeń psychosomatycznych

Wpływ czynników psychologicznych na powstawanie i przebieg różnych chorób jest rozwiązywany przez psychosomatyka - trend w psychologii i medycynie. Psychosomatyczne zaburzenie osobowości odnosi się do tych, których przyczyny są bardziej istotne dla ludzkich procesów myślowych niż do jakichkolwiek stanów fizjologicznych. Konieczność takiego kierunku jest spowodowana następującymi okolicznościami: jeśli sprzęt medyczny nie był w stanie wykryć fizycznej przyczyny dyskomfortu pacjenta, powinno to oznaczać brak choroby. Oznacza to, że taka osoba lub symulator, lub właściciel zaburzeń psychicznych. Ale jest wiele przypadków, w których obie opcje są złe, w tym przypadku, i pomyśl o klasyfikacji choroby, jako o jednym z zaburzeń psychosomatycznych. Może się zdarzyć, jeśli lęk, poczucie winy, gniew, depresja , przedłużające się konflikty lub długotrwały stres.

Rozpoznanie zaburzeń psychosomatycznych jest trudne ze względu na objawy naśladujące objawy innych chorób. Na przykład ból w sercu może naśladować dławicę piersiową, a nieprzyjemne odczucia w jamie brzusznej powodują obawy o problemy układu trawiennego. Charakterystyczną cechą zaburzeń psychosomatycznych będzie jednak pogorszenie stanu na tle wstrząsów nerwowych.

Klasyfikacja zaburzeń psychosomatycznych

  1. Zespół konwersji jest wyrazem konfliktu neurotycznego bez patologii narządów i tkanek. Na przykład histeryczny paraliż, wymioty, psychogenna głuchota, ból.
  2. Funkcjonalny zespół psychosomatyczny. Zazwyczaj towarzyszy nerwom, występują naruszenia funkcji organów. Na przykład migrenę lub dystonię naczyniową.
  3. Organiczne zaburzenia psychosomatyczne. Są podstawową reakcją organizmu na doznania, charakteryzujące się patologią tkankową i upośledzoną funkcją. Należą do nich wrzody i zapalenie jelita grubego, reumatoidalne zapalenie stawów, astma oskrzelowa i nadciśnienie .
  4. Zaburzenia psychosomatyczne, które są zależne od cech reakcji emocjonalnej jednostki. Typowym przykładem jest tendencja do urazów, alkoholizmu, narkomanii, przejadania się.

Przyczyny zaburzeń psychosomatycznych

W psychologii zwykle wyodrębnia się 8 źródeł dla rozwoju takich zaburzeń.

  1. Zasiłek warunkowy . Na przykład, osoba nie chce zrobić czegoś przed zgrzytaniem szczoteczki do zębów, i odkrywa, że ​​można się pozbyć nieprzyjemnego obowiązku, jeśli zachorujesz. Jest nieopłacalny, aby wyleczyć się z tego punktu widzenia, od tego czasu będzie musiał pracować.
  2. Wewnętrzny konflikt . Obecność dwóch przeciwstawnych pragnień, które są równie ważne dla osoby.
  3. Sugestia . Jeśli w dzieciństwie dziecko często było powtarzane, że był głupcem, bolesnym i słabym, to on podjąłby to zachowanie w dorosłość.
  4. Uczucia winy . Każdy ma swoje własne zasady zachowania, a jeśli zostaną złamane, natychmiast nastąpi nieświadoma kara.
  5. Własna sugestia . Ciągłe doświadczenia z wypowiedziami "moje serce boli za nią" mogą prowadzić do rzeczywistości klasyfikacja zaburzeń psychosomatycznych problemy z tym ciałem.
  6. Imitacja Dążenie do nieosiągalnego ideału może prowadzić do tego, że człowiek ciągle znajduje się w "dziwnej skórze", a to powoduje cierpienie.
  7. Uraz psychiczny . Zazwyczaj to doświadczenie odnosi się do okresu dzieciństwa, a konsekwencje niezmiennie dążą do dorosłości.
  8. Emocjonalna reakcja na poważne wydarzenia w życiu . Na przykład utrata bliskiej osoby, przymusowe przesiedlenie lub utrata pracy.

    9. Podsumowując wszystkie powody, można powiedzieć, że każdy z rodzajów zaburzeń psychosomatycznych jest spowodowany niezdolnością wyrażania napięcia nerwowego, które powstaje, co znajduje odzwierciedlenie w poziomie ciała.