Zapobieganie dysbiozie pochwy
Pod dysbakteriozą pochwy w ginekologii jest powszechnie rozumiane jako naruszenie, w którym zachodzi zmiana w jej mikrobiocenozie, tj. nastąpiła zmiana w składzie mikroflory. Z reguły w takich przypadkach dochodzi do gwałtownego spadku lub nawet całkowitego zaniku bakterii kwasu mlekowego, które stanowią podstawę normalnej flory pochwy. Przyjrzyjmy się bliżej temu naruszeniu i opiszemy, jak manifestuje się dysbioza pochwy, a także jak temu zapobiec.
Aby określić takie naruszenie, jak dysbioza pochwy, zwykle kobiety nie są zbyt trudne. Charakteryzuje się przede wszystkim obfitymi i dostatecznie długimi wydzielinami pochwy, które często mają ostry, bardzo nieprzyjemny zapach. Wszystkim temu towarzyszy pieczenie i swędzenie w okolicy warg sromowych i wewnątrz samej pochwy. W tym przypadku z reguły proces oddawania moczu zostaje zakłócony. W wyniku zmniejszenia kwasowości pochwy może wystąpić pewna liczba chorób pochodzenia bakteryjnego ( endometritis, colpit, zapalenie salpingoofor ).
Jak pozbyć się dysbiozy pochwy?
To pytanie dotyczy niemal każdej kobiety, mającej podobną patologię. 
Pomimo faktu, że takie naruszenie nie stanowi zagrożenia dla kobiecego ciała, stały wzrost liczby patogennych bakterii w narządach rozrodczych prowadzi do rozwoju zakaźnych i zapalnych procesów.
W zapobieganiu rozwojowi trwałej dysbiozy pochwy stosuje się w praktyce ginekologicznej tzw. Normofloriny, substancje lecznicze normalizujące mikroflorę pochwy. Przykładem tego rodzaju leków mogą być biokompleksy Normoflorin B, Normoflorin D. Weź je co najmniej 3-4 tygodnie, w formie aplikacji pochwowej (zwilżone tampony z bawełny gazowej i wstrzyknięte do pochwy).