Przestępstwa małoletnich dzieci i nastolatków mogą być bardzo różne - od administracyjnych do przestępczych (nawet przy obciążających okolicznościach, takich jak powodowanie obrażeń ciała, a nawet morderstwa).
Teoretycznie każda osoba jest potencjalnym przestępcą, który może popełnić przestępstwo. Inną sprawą jest to, że nie wszyscy tak czynią. Większość dorosłych jest wystarczająco inteligentna i potrafi przewidzieć wyniki swoich działań, kierując się obowiązkami obywatelskimi, zasadami moralności i pokojowym współistnieniem w społeczeństwie. Ale nastolatki często nie są w stanie odpowiednio ocenić nie tylko siebie, ale także swoich działań. Główną przyczyną przestępczości nieletnich jest to, że dzieci i młodzież często nie zdają sobie sprawy z powagi przestępstw i uważają nielegalne działania za coś z niebezpiecznej i ekscytującej gry.
Już w wieku 5-6 lat dzieci zwykle rozumieją, co można zrobić i dlaczego zostaną ukarane. Nie można powiedzieć o tworzeniu całościowego obrazu wartości społecznych. Jednak na szczeblu ustawodawczym ustalane są ograniczenia wiekowe, z określeniem rodzajów odpowiedzialności nieletnich za przestępstwa w zależności od wieku. Uwzględnia się wiek paszportowy (czasami także umysłowy). W zależności od kraju limity wiekowe dla nastolatków w przypadku przestępstw różnią się znacznie.
Przestępstwa są podzielone na dwie ogólne kategorie: przestępstwa i zbrodnie. Rozróżnienie tych dwóch klas i określenie, które z nich jest przestępstwem, opiera się na powadze konsekwencji działań sprawcy.
Ten rodzaj przestępstwa obejmuje:
Odpowiedzialność nieletnich za przestępstwa administracyjne może być zgodna z prawem lub moralna. Kara za przestępstwo może być następująca:
Nauczanie dziecka zasad życia w społeczeństwie powinno być od dzieciństwa. Nawet dzieci powinny wiedzieć, że nie można ich zabrać, zepsuć ani zabrać bez pozwolenia innych rzeczy.
Skoncentruj uwagę dzieci na odpowiedzialnym zachowaniu, konieczności i ważności, aby być odpowiedzialnym za swoje działania. Pokaż także pozytywny wynik z chęci poprawienia swoich błędów, pokaż możliwość poprawienia tego, co zostało zrobione. Dzieci muszą znać "cenę pieniędzy", być w stanie nimi zarządzać i planować budżet. A co najważniejsze, pokaż swoim dzieciom pozytywny przykład. W końcu, czego byś ich nie nauczył, zrobią to samo, co ty.