Mówienie o miłości rodzicielskiej może być nieskończone. Co to jest i jak powinno się manifestować, aby dziecko dorastało szczęśliwe. Ostatnio modne jest mówienie o nadmiernej miłości rodzicielskiej i opiece. Ale czy naprawdę jest za dużo miłości i do czego to prowadzi? postawa Dorośli dla mojego dziecka? Zobaczmy, jakie rodzaje miłości rodzicielskiej istnieją, oraz w ich psychologii.
"Kochali cię bez powodu
Ponieważ jesteś wnukiem.
Ponieważ jesteś synem ... "
Ten wiersz jest jedynie opisem prawdziwej bezwarunkowej (bezwarunkowej) miłości rodzicielskiej. Najczęściej to uczucie jest charakterystyczne dla matek, oni kochają swoje dzieci szczerze i czule. W tym przypadku tożsamość okruchów nie jest utożsamiana z jego zachowaniem, to znaczy, że matka zawsze kocha dziecko, podczas gdy niektóre z jego działań nie mogą otwarcie aprobować. Tego rodzaju emocje nie powstają wraz z narodzinami dziecka, ale powstają w procesie jego wychowania i interakcji. Bezwarunkowa miłość jest idealna dla dziecka, ponieważ daje mu poczucie bezpieczeństwa, zrozumienie własnej wartości, ale jednocześnie daje możliwość obiektywnej oceny swoich działań i możliwości.
Zdarza się również, że bezwarunkowa miłość "rozwija się" w ofiarowanie, które objawia się nadmierną troską i pragnieniem ochrony dziecka przed wszelkimi trudnościami i trudnościami. Najczęściej dzieje się tak, gdy dziecko jest podatne na jakąkolwiek chorobę. W psychologii takie podejście do dziecka nie jest uważane za normę, ponieważ wprowadza dysharmonię w relacji między rodzicem a dzieckiem i zapobiega formowaniu się jej dojrzałej, niezależnej i pewnej siebie osobowości. Poza tym nadmierna opieka Istnieją inne nienormalne typy postaw emocjonalnych wobec dzieci: