Żółtaczka, w tym miąższowa, rozpoznaje się, gdy skóra i twardówka oczu stają się żółtawe. Zjawisko to obserwuje się, gdy zbyt dużo bilirubiny gromadzi się w tkankach.
Z reguły żółtaczka miąższu jest spowodowana infekcją komórek wątroby. Z tego powodu w większości przypadków stwierdza się obecność bilirubiny bezpośredniej w surowicy krwi. Te ostatnie powinny przenikać do kapilar żółciowych, ale robi to z trudem, więc większość z nich powraca do krwioobiegu.
Powody poprzedzające rozwój prawdziwej żółtaczki to:
A więc:
Aby przywrócić proces wymiany komórek wątroby i przywrócić normalną bilirubinę z żółtaczką parenchymalną, należy:
Jeśli zdiagnozowana zostanie żółtaczka cholestatyczna lub wątrobowokomórkowa, która powstała w wyniku aktywnie rozwijającego się procesu patologicznego, eksperci zwracają się o pomoc do glukokortykoidów. Wbrew powszechnemu przekonaniu, leczenie sanatoryjne dla pacjentów z żółtaczką miąższu nie przyniesie korzyści.
Rokowanie choroby zależy od tego, kiedy ją wykryto. Jeśli choroba zostanie zdiagnozowana na wczesnym etapie, całkiem możliwe jest jej pozbycie się. Przewlekła żółtaczka parenchymalna jest uważana za bardzo niebezpieczną. Choroba, która przyjęła tę formę może wskazywać na niewydolność wątroby, a także rozwój nieodwracalnych procesów w organizmie.