Piękno i zdrowie Zdrowie kobiet

Zapalenie zakrzepowo-zarostowe

Zwalczanie zapalenia zakrzepicy (choroba Buergera) jest przewlekłą patologią ogólnoustrojową, w której występują obwodowe małe i średnie tętnice i żyły. Najczęściej choroba jest diagnozowana u mężczyzn, ale występuje również u kobiet w wieku powyżej 40 lat.

Przyczyny zatarcia zapalenia skrzepliny w kończynach dolnych

Do tej pory nie wiadomo dokładnie, co powoduje patologię. Istnieje tylko wiele hipotez dotyczących pochodzenia zarażającego zapalenia zakrzepicy, wśród których są:

  • zakaźne zmiany;
  • palenie tytoniu;
  • podwyższona zawartość lipoprotein;
  • urazy;
  • reakcje alergiczne;
  • przewlekłe zatrucie arszenikiem;
  • czynnik genetyczny itp.

Objawy Trombangiitis zarost

Zapalenie tętnic i żył kończyn, zmniejszenie ich średnicy wewnętrznej, zakrzepica, niewystarczający dopływ krwi do tkanek i inne patologiczne procesy towarzyszące chorobie mogą rozwijać się stopniowo lub szybko. Ogólnie rzecz biorąc, istnieją cztery stadia zarażenia trombangiitis, które charakteryzują następujące objawy kliniczne:

1. Pierwszy etap:

  • zimno, mrowienie lub pieczenie w opuszkach palców;
  • zmęczenie kończyn;
  • blanszowanie skóry stóp;
  • drgawki;
  • ból w mięśniach łydek łydki lub stopy podczas chodzenia.

2. Drugi etap:

  • chromanie przestankowe ;
  • utrata elastyczności, suchość skóry stóp i nóg;
  • nadmierne rogowacenie stóp;
  • powolny wzrost paznokci, ich pogrubienie, kruchość, otępienie;
  • rozwój zaniku podskórnej tkanki tłuszczowej i małych mięśni stopy;
  • brak tętna na tętnicach stóp.

3. Trzeci etap:

  • ból kończyn w spoczynku;
  • obrzęk;
  • przerzedzenie skóry;
  • powstawanie pęknięć, owrzodzeń w wyniku niewielkich obrażeń;
  • progresja zaniku mięśni nogi i stopy.

4. Czwarty etap:

  • nekrotyczne zmiany w palcach;
  • zgorzel tkanki stopy.

Leczenie zarostowe zapalenia zakrzepicy

zapalenie zakrzepicy w kończynie dolnej

Leczenie patologii we wczesnych stadiach jest zachowawcze, mające na celu:

  • eliminacja czynników ryzyka;
  • uśmierzenie bólu;
  • eliminowanie skurcz naczyń ;
  • poprawa procesów metabolicznych w tkankach;
  • normalizacja procesów krzepnięcia krwi, poprawa przepływu krwi.

W ciężkich przypadkach i przy braku pozytywnego wyniku leczenia zachowawczego wskazana jest interwencja chirurgiczna, w tym sympatektomia lędźwiowa, operacja pomostowania, a także amputacja kończyn.