Monocyty powyżej normy - co to oznacza?
Monocyty są rodzajem leukocytów, stosunkowo dużych pierwiastków krwi, których celem jest oczyszczenie organizmu ludzkiego z martwych komórek, neutralizacja mikroorganizmów i przeciwdziałanie powstawaniu nowotworów. Monocyty są produkowane i dojrzewają w czerwonym szpiku kostnym, skąd docierają do krwioobiegu, a gdy dojrzewają, są regenerowane do makrofagów, które pełnią funkcję ochronną wraz z innymi komórkami z grupy leukocytów (limfocyty, bazofile i neutrofile).
Czasami badanie krwi ujawnia, że zawartość monocytów jest wyższa niż normalnie. Zrozumiałe jest, że niepokój pacjentów, u których ten czynnik się znajduje, i ich pragnienie dowiedzenia się o tym, co to znaczy, jeśli liczba monocytów jest wyższa od normy.
Co to znaczy, że monocyty są wyższe niż normalnie?
Analiza mająca na celu określenie liczby monocytów i leukocytów nazywa się formułą leukocytów. Wskaźnik monocytów we krwi wynosi 3-11% całkowitej liczby leukocytów, a u kobiet niższa stawka może wynosić nawet 1%. Jeśli procent monocytów u osoby dorosłej jest nieco wyższy niż normalnie (przekracza 0,7 x 109 / l), wówczas można założyć początek monocytozy. Przydziel:
- Względna monocytoza, gdy poziom monocytów jest nieco wyższy niż normalnie, oraz limfocyty i neutrofile - w granicach normy.
- Bezwzględna monocytoza jest charakterystyczna dla procesów zapalnych występujących w organizmie, podczas gdy zawartość zarówno limfocytów, jak i monocytów we krwi jest wyższa niż normalnie: istnieje nadmiar normalnych wartości 10% lub więcej.
W monocytozie proces produkcji białek jest aktywowany w celu zwalczania infekcji lub nowotworów złośliwych. Głównym zadaniem specjalisty w tym przypadku jest dokładne ustalenie przyczyny wzrostu liczby komórek ochronnych we krwi.
Uwaga! Wskaźniki monocytów we krwi zależą od wieku, a zatem nadmiar ich poziomu nie zawsze jest wskaźnikiem rozwoju monocytozy.
Monocyty powyżej normalnych - przyczyny
Jak już zauważono, najczęściej zawartość monocytów we krwi powyżej normy wskazuje na chorobę zapalną lub etiologię onkologiczną. Najczęstsze powody do podnoszenia to:
- choroby układu krążenia (limfogranulomatoza, ostra białaczka, białaczka szpikowa);
- choroby zakaźne (infekcje wirusowe i bakteryjne, choroby grzybowe i pierwotniakowe);
- choroby ziarniniakowe (gruźlica pozapłucna, kiła, bruceloza, zapalenie jelit, wrzodziejące zapalenie okrężnicy itp.);
- kolagenoza (reumatoidalne zapalenie stawów, guzkowe zapalenie wielostawowe, układowy toczeń rumieniowaty);
- sepsa .
A to nie jest pełna lista chorób, które powodują wzrost monocytów we krwi. Nawet przy braku wyraźnych objawów choroby wysoka zawartość krwinek białych ostrzega, że rozpoczęły się zmiany patologiczne w organizmie, a choroba znajduje się na wczesnym etapie rozwoju. Dlatego konieczne jest bezzwłoczne rozpoczęcie leczenia.
Terapia monocytozy
Przy niewielkiej zmianie liczby monocytów organizm z reguły radzi sobie z problemem, który się pojawił, a opieka medyczna nie jest wymagana. W przypadku znacznego wzrostu poziomu monocytów we krwi, lekarz prowadzący jest zobowiązany do przepisania dodatkowego badania. Terapia jest związana z eliminacją choroby podstawowej i, jak już wspomniano, jest bardziej skuteczna we wczesnych stadiach. Monocytoza jest łatwiejsza do wyleczenia w chorobach zakaźnych. Jeśli komórki onkologiczne lub przewlekła białaczka powodują wzrost poziomu monocytów, przebieg terapii trwa dość długo i nie ma gwarancji całkowitego wyleczenia (niestety!).