Dzień Górnika to profesjonalne święto, kiedy ludzie, którzy wydobywają minerały, dostarczając ludności energię życiową, są honorowani. Ma swoją historię w 1935 roku, kiedy górnik A. Stachanow zdołał ustanowić rekord świata w nocy z 30 na 30 sierpnia, wydobywając 102 ton węgla zamiast siedmiu ton ustalonych normami. To wydarzenie stało się fatalne dla niektórych miast.
Nie da się określić dokładnej daty, w której obchodzono Dzień Górnika, ponieważ przypada w ostatnią niedzielę sierpnia. Jednak w 1947 r. W ZSRR wydano rozkaz, aby pierwsze obchody Dnia Górnika odbyły się 29 sierpnia. Podobnie jak ponad sześćdziesiąt pięć lat temu, ten profesjonalny wypoczynek górniczy jest jednym z najpopularniejszych na terytorium krajów byłego Związku. Tak więc Dzień Górnika jest nadal obchodzony na dużą skalę na Ukrainie, w Rosji, a także w Estonii, Kazachstanie i Białorusi.
Tradycja i nowoczesnośćW niektórych miastach ten dzień jest uważany za główne i ulubione święto. W Neryungri, Workucie, Karagandzie, Kemerowie, Siedroczarsku, Kirowsku, Szachty, Ługańsku, Gorłowce, Makiejewce, Swierdłowsku, Intu, Krzywym Rogu, Doniecku, Gukovo, w wielu innych miastach, w których węgiel jest aktywnie eksploatowany, i oczywiście w Stachanow dniu Miner organizuje duże koncerty, które przyciągają znanych śpiewaków, kreatywne zespoły. Tradycyjnie wieczorem piękne fajerwerki rozświetlają niebo, a ludzie bawią się do rana na festiwalach folklorystycznych.
Nawiasem mówiąc, przemysł węglowy w niektórych miastach jest tak ważny, że Dzień Górnika i Dzień Miasta obchodzone są jednocześnie. Mówimy o Doniecku, Bieriezowskim, Gorłowce, Prokopiejewsku, Makiejewce, Szachtersku, Soł-Iletsku, Krasnokamarsku, a także Czeremchowie i Solegorsku.