Magnesia dożylnie

Magnezja (siarczan magnezu) to lek, który jest wytwarzany jako roztwór do wstrzykiwań domięśniowych i dożylnych, a także proszek do sporządzania zawiesiny doustnej. Lek ma rozszerzające naczynia, przeciwskurczowe (z efektem znieczulającym), przeciwdrgawkowe, antyarytmiczne, hipotoniczne, tokolityczne (powoduje rozluźnienie mięśni gładkich macicy), słabe działanie moczopędne, żółciopędne i uspokajające.

Specyficzny wpływ tego środka zależy od dawki i drogi podawania.

Kiedy używa się Magnesia?

Wskazania do wprowadzenia magnezu dożylnie:

kryzys nadciśnienia;
obrzęk mózgu ;
encefalopatia;
eclampsia;
zagrożenie przedwczesnym porodem (głównie z powodu braku magnezu);
niedobór magnezu we krwi;
epilepsja;
komorowa arytmia lub tachykardia;
zwiększona aktywność psychiczna i nerwowa;
drgawki.

Lek nie jest stosowany w pierwszym trymestrze ciąży i tuż przed porodem. Również siarczan magnezu jest przeciwwskazany, gdy:

niskie ciśnienie krwi;
bradykardia;
blokada przedsionkowo-komorowa;
ośrodki oddechowe;
niewydolność nerek;
niedrożność jelit;
odwodnienie .

Nie można kontynuować przyjmowania leku w przypadku indywidualnych reakcji alergicznych.

Skutki uboczne dożylnego stosowania magnezu

Wraz z wprowadzeniem leku można zaobserwować:

zaczerwienienie twarzy;
pocenie;
bradykardia;
niewyraźne widzenie;
bóle głowy.

W przypadku przedawkowania możliwe jest obniżenie pracy serca i układu nerwowego. Przy wysokim stężeniu magnezu w osoczu (przy szybkim wprowadzeniu leku) prawdopodobnie:

nudności;
wymioty;
biegunka;
wielomocz (zwiększone tworzenie moczu).

Jak podawać dożylnie magnezję?

Do wstrzykiwań domięśniowych i dożylnych stosuje się 25% roztwór magnezytu w ampułkach. Od szybkiego podawania leku Kroplówka dożylna magnezu zdolny do wywołania wielu powikłań, do stosowania dożylnego, magnezję rozcieńcza się solą fizjologiczną lub 5% roztworem glukozy i wstrzykuje kroplówkę. W przypadku wystąpienia działań niepożądanych, takich jak zawroty głowy, bóle głowy, wolne bicie serca, pacjent powinien natychmiast poinformować pielęgniarkę. Podczas wprowadzania magnezji obserwuje się palenie wzdłuż żyły, które zwykle zatrzymuje się, gdy zmniejsza się szybkość podawania leku.

Pojedyncza dawka leku to zazwyczaj 20 ml 25% roztworu, w ciężkich przypadkach dopuszczalne jest zwiększenie dawki do 40 ml. W zależności od wskazań i stanu pacjenta dopuszcza się wprowadzenie magnezji dwa razy dziennie. W przewlekłej niewydolności nerek lek należy stosować ostrożnie i w minimalnej dawce.