Prolaktyna jest hormonem bezpośrednio zaangażowanym w proces owulacji, a także stymuluje wydzielanie mleka matki (laktacji) w okresie poporodowym. W tym samym czasie prolaktyna hamuje wytwarzanie hormonu folikulotropowego podczas obecnej ciąży. Zmiana poziomu prolaktyny prowadzi do tego, że pęcherzyk się nie rozwija, w wyniku czego owulacja jest nieobecna. Jego brak może być również objawem niskiej prolaktyny u kobiet, dlatego kobieta nie może zajść w ciążę.

Jak stężenie prolaktyny u kobiet?

W ciągu dnia hormon prolaktyny wypuszczane do krwi kobiet nierównomiernie. Dlatego w medycynie mówią, że synteza tego hormonu ma pulsujący charakter. Tak więc, podczas reszty ciała - snu, jego koncentracja w ciele kobiety wzrasta. Po przebudzeniu spada gwałtownie i osiąga minimum rano. Po południu wzrasta stężenie prolaktyny.

Również poziom tego hormonu jest bezpośrednio zależny od pojedynczej fazy cyklu miesiączkowego. Na przykład w fazie lutealnej zawartość tego hormonu we krwi jest wyższa niż w komórce mieszkowej. Co dziwne, ale ten hormon zawarty jest we krwi mężczyzn. Odpowiada zarówno za proces formowania, jak i prawidłowy rozwój plemników, a także przyczynia się do rozwoju testosteronu przez organizm.

Zredukowana prolaktyna

Jak wspomniano powyżej, stężenie prolaktyny w organizmie nie jest na stałym poziomie i zależy od wielu czynników. Tak więc, przy braku stresujących sytuacji u kobiety, poziom tego hormonu jest normalny. Niski poziom prolaktyny u kobiet wskazuje na obecność w organizmie pewnego rodzaju chorób, a także może mieć negatywny wpływ na planowanie ciąży.

niska prolaktyna u kobiet

Często niskie poziomy prolaktyny u kobiet mogą wskazywać na obecność takiej patologii jak zespół Shimakha. Choroba ta objawia się niewydolnością przysadki, co często obserwuje się podczas krwawienie podczas porodu . Ponadto niskie stężenie we krwi kobiet prolaktyny może być oznaką apopleksji przysadki.

Niski poziom prolaktyny w długim okresie ciąży działa jako wskaźnik i może ponownie potwierdzić jej stan.

Niska prolaktyna może być konsekwencją leczenia, na przykład leków przeciwhistaminowych, przeciwdrgawkowych i morfiny.